Να πούμε «καλό μήνα» πριν
προχωρήσουμε στα ενδότερα διαμερίσματα του φθινοπώρου που έχει δρόμο
ακόμα αφού ξεκινάει στις 23 Σεπτεμβρίου, τη μέρα που γίνεται και η
φθινοπωρινή ισημερία. Δεν είναι μόνο για να την πούμε, τυπικά, αυτή την
ευχή –για μένα τουλάχιστον: «Καλό Μήνα». Είναι δυό λεξούλες από καρδιάς
βγαλμένες, ειλικρινείς και απαραίτητες για να ξεκινήσει ο μήνας και η
εβδομάδα μας με αισιοδοξία, κι’ ας μας βαραίνουν τόσες υποχρεώσεις και
εκκρεμότητες, τόσα πολλά πρακτικά ζητήματα που πρέπει να λυθούν. Όλα
γίνονται πιο εύκολα αν προσπαθήσει κανείς να μην υποκύψει στον αρνητισμό και την γκρίνια. Αν υποκύψει, αντίθετα, όλα γίνονται πάρα πολύ πιο δύσκολα.
Είναι όμως εύκολο να πειθαρχήσει κανείς τον εαυτό του απόλυτα και να μην επηρεαστεί απ’ όσα
συμβαίνουν γύρω του; Είναι. Μπορούμε να παραδειγματιστούμε μάλιστα άμεσα από την υψηλοτάτου ηθικού συγκυβέρνησή μας, που αντί να γκρινιάζει που τάχει κάνει θάλασσα και βρίσκεται πια με το ένα πόδι στον αέρα στο «μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα», πάει μια βόλτα στο Παρίσι μπας και ξαλεγράρει λίγο εκεί στα Champs-Élysées όπου το φως διαχέεται μυστηριωδώς και θεραπεύει, λένε οι ειδικοί, «πάσαν νόσον» και –κυρίως – πάσαν μαλακίαν. Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε και εμείς, όχι να καθόμαστε να στεναχωριόμαστε και να γκρινιάζουμε που έχουμε δυσκολίες. Αρκεί συνάνθρωποι να συγκρίνουμε τα ζόρια που τραβάει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος για να κρατηθούνε όρθιοι, προφυλαγμένοι από την ασφάλεια της εξουσίας, με τα δικά μας, ταπεινά και απολύτως βατά προβληματάκια της επιβίωσης, της ανεργίας και της αφραγκιάς. Όχι, για σκεφτείτε το. Είναι πολύ πιο βαρύ το δικό τους το ζόρι, κακά τα ψέματα. Έτσι και γίνουν εκλογές δεν θα ξέρουνε οι άνθρωποι πού να κρυφτούν, Ενώ εμείς τι; Το πολύ-πολύ να μας κόψουνε το ηλεκτρικό ή να μας κάνουν έξωση ή να μας κατασχέσουνε το ακίνητο του παππού και της γιαγιάς και το αυτοκίνητο. Μπορεί και να μην φάμε κανονικό φαϊ για καμιά βδομάδα, να την βγάλουμε με βραστές πατάτες και ορφανές μακαρονάδες. Τι έγινε; Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Ενώ οι συνάνθρωποί μας αυτοί στου Μαξίμου και στα υπουργεία θα βρεθούνε απ’ τα ψηλά στα χαμηλά και απ’ τα πολλά στα λίγα – και άντε να προσαρμοστείς. Για ρώτα και τον Τσοχατζόπουλο ή την ταλαίπωρη την γυναίκα του που τί έκανε πιά, θέλησε να δεθεί με τα δεσμά του γάμου με έναν άνδρα ισχυρό και πλούσιο που θα της εξασφάλιζε μια καλή ζωή. Αυτό δεν θέλουν σχεδόν όλα τα κορίτσια;
Κοίτα όμως τώρα που (ενδομύχως) γκρινιάζω και δεν το θέλω καθόλου πρωτομηνιάτικα. Γράφει ο Εφήμερος στο ThePressProject (και το μοιραζόμαστε και εμείς για toportal.gr το άρθρο του σήμερα) πως η κυβέρνηση ετοιμάζεται να περάσει νομοσχέδιο με το οποίο θα δοθούν ως αποζημίωση άλλα 350 εκατομμύρια στην κοινοπραξία Μπόμπολα – Ιωάννου – Παρασκευαΐδη – Κόκκαλη για τον οδικό άξονα Πελοποννήσου εξαιτίας της μειωμένης κίνησης στους αυτοκινητόδρομους. Επειδή δηλαδή δεν βγάλανε αρκετά λεφτά από τα διόδια οι καλοί αυτοί ολιγάρχες μας, θα αποζημιωθούν από το δημόσιο –ενώ εσείς που έχετε ακίνητο (εγώ δεν έχω και την γλυτώνω ως πτωχός και πένης) θα σκάσετε την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ και αν αρνηθείτε θα σας την αρπάξουνε από τον ταλαίπωρο αυτόν λογαριασμό που έχετε στην τράπεζα για την μισθοδοσία σας ή την σύνταξή σας. Δεν υπάρχει πια τραπεζικό απόρρητο και αν χρωστάτε οπουδήποτε μπορεί το ευγενές αυτό κράτος να έρθει και να σας πάρει όσα λεφτά αποφασίσει. Ακούγεται μάλιστα πως επειδή έχει γίνει γνωστό ότι πολλοί πονηροί Έλληνες δεν βάζουνε φράγκο στην τράπεζα και τα κρύβουν τα λεφτά τους σε βαζάκια της κουζίνας, πίσω απ’ τις μαρμελάδες, σύντομα θα γίνει νόμος του κράτους (μέσα σε κάποιο άλλο νομοσχέδιο στη ζούλα) να μπορεί η εφορία να έρχεται και σπίτι μας και να ψάχνει όπου θέλει, ακόμα και στ’ άπλυτα και τις μπουγάδες μας –του πλυντηρίου εννοείται.
Αλλά, είπαμε, δεν πρέπει να γκρινιάζουμε. Να διευκρινίσω απλώς ότι αυτά τα λεφτά που λέει ο Εφήμερος, μην μπερδευτείτε –δεν είναι τα 300-400 εκατομμύρια που παραχωρούνται σαν προίκα στον Ψυχάρη (ΔΟΛ) και στον Μπόμπολα (ΠΗΓΑΣΟΣ) για να γίνουν μια εταιρεία και να μπορέσουν έτσι να απολύσουν και καμιά 400αριά αχρείαστους πια υπαλλήλους, γραφιάδες, διορθωτές, γραφίστες και τα λοιπά. Άλλο το ένα χαρτζιλίκι, άλλο το άλλο. Το ένα για τα ΜΜΕ τους, το άλλο για τα highways τους. Μη τα μπερδεύουμε όλα μες’ στον αρνητισμό μας.
Αλλά δεν θέλω να γκρινιάζω είπαμε, θέλω να μου πάει καλά ο μήνας και μ’ αυτές τις σκέψεις δεν το βοηθάω το ζήτημα. Στο κάτω-κάτω της γραφής εγώ δεν είμαι αυτός που λέει ότι ο καθένας από μας μπορεί να βρει τον τρόπο να γίνει ευτυχισμένος και γελαστός, αρκεί να συμφιλιωθεί λιγάκι με τον εαυτό του και να μάθει να ακούει την μέσα του φωνή που δεν σταματάει να δίνει οδηγίες και να προτείνει δημιουργικούς δρόμους διαφυγής από την μιτζιριά και την γκρίνια; Ναι, εγώ είμαι. Και τα λέω και τα γράφω και τα πιστεύω απόλυτα, με όλο μου το είναι.
Αν θέλω να βάλω σε πράξη αυτά που πιστεύω δεν πρέπει να απασχολούμαι με το τι κάνουν και τι δεν κάνουν οι άλλοι. Πρέπει να κάνω τη δουλειά μου καλά (ακόμα και αν δεν έχω δουλειά). Την εσωτερική δουλειά μου, αυτήν που με προχωράει ουσιαστικά και με προετοιμάζει να αντιμετωπίσω και τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα με τον μοναδικό τρόπο που διαθέτω: Την ψήφο μου.
Άρα: Καλό Μήνα συνάνθρωποι, με καλές ιδέες και καλή καρδιά!
toportal.gr
Είναι όμως εύκολο να πειθαρχήσει κανείς τον εαυτό του απόλυτα και να μην επηρεαστεί απ’ όσα
συμβαίνουν γύρω του; Είναι. Μπορούμε να παραδειγματιστούμε μάλιστα άμεσα από την υψηλοτάτου ηθικού συγκυβέρνησή μας, που αντί να γκρινιάζει που τάχει κάνει θάλασσα και βρίσκεται πια με το ένα πόδι στον αέρα στο «μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα», πάει μια βόλτα στο Παρίσι μπας και ξαλεγράρει λίγο εκεί στα Champs-Élysées όπου το φως διαχέεται μυστηριωδώς και θεραπεύει, λένε οι ειδικοί, «πάσαν νόσον» και –κυρίως – πάσαν μαλακίαν. Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε και εμείς, όχι να καθόμαστε να στεναχωριόμαστε και να γκρινιάζουμε που έχουμε δυσκολίες. Αρκεί συνάνθρωποι να συγκρίνουμε τα ζόρια που τραβάει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος για να κρατηθούνε όρθιοι, προφυλαγμένοι από την ασφάλεια της εξουσίας, με τα δικά μας, ταπεινά και απολύτως βατά προβληματάκια της επιβίωσης, της ανεργίας και της αφραγκιάς. Όχι, για σκεφτείτε το. Είναι πολύ πιο βαρύ το δικό τους το ζόρι, κακά τα ψέματα. Έτσι και γίνουν εκλογές δεν θα ξέρουνε οι άνθρωποι πού να κρυφτούν, Ενώ εμείς τι; Το πολύ-πολύ να μας κόψουνε το ηλεκτρικό ή να μας κάνουν έξωση ή να μας κατασχέσουνε το ακίνητο του παππού και της γιαγιάς και το αυτοκίνητο. Μπορεί και να μην φάμε κανονικό φαϊ για καμιά βδομάδα, να την βγάλουμε με βραστές πατάτες και ορφανές μακαρονάδες. Τι έγινε; Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Ενώ οι συνάνθρωποί μας αυτοί στου Μαξίμου και στα υπουργεία θα βρεθούνε απ’ τα ψηλά στα χαμηλά και απ’ τα πολλά στα λίγα – και άντε να προσαρμοστείς. Για ρώτα και τον Τσοχατζόπουλο ή την ταλαίπωρη την γυναίκα του που τί έκανε πιά, θέλησε να δεθεί με τα δεσμά του γάμου με έναν άνδρα ισχυρό και πλούσιο που θα της εξασφάλιζε μια καλή ζωή. Αυτό δεν θέλουν σχεδόν όλα τα κορίτσια;
Κοίτα όμως τώρα που (ενδομύχως) γκρινιάζω και δεν το θέλω καθόλου πρωτομηνιάτικα. Γράφει ο Εφήμερος στο ThePressProject (και το μοιραζόμαστε και εμείς για toportal.gr το άρθρο του σήμερα) πως η κυβέρνηση ετοιμάζεται να περάσει νομοσχέδιο με το οποίο θα δοθούν ως αποζημίωση άλλα 350 εκατομμύρια στην κοινοπραξία Μπόμπολα – Ιωάννου – Παρασκευαΐδη – Κόκκαλη για τον οδικό άξονα Πελοποννήσου εξαιτίας της μειωμένης κίνησης στους αυτοκινητόδρομους. Επειδή δηλαδή δεν βγάλανε αρκετά λεφτά από τα διόδια οι καλοί αυτοί ολιγάρχες μας, θα αποζημιωθούν από το δημόσιο –ενώ εσείς που έχετε ακίνητο (εγώ δεν έχω και την γλυτώνω ως πτωχός και πένης) θα σκάσετε την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ και αν αρνηθείτε θα σας την αρπάξουνε από τον ταλαίπωρο αυτόν λογαριασμό που έχετε στην τράπεζα για την μισθοδοσία σας ή την σύνταξή σας. Δεν υπάρχει πια τραπεζικό απόρρητο και αν χρωστάτε οπουδήποτε μπορεί το ευγενές αυτό κράτος να έρθει και να σας πάρει όσα λεφτά αποφασίσει. Ακούγεται μάλιστα πως επειδή έχει γίνει γνωστό ότι πολλοί πονηροί Έλληνες δεν βάζουνε φράγκο στην τράπεζα και τα κρύβουν τα λεφτά τους σε βαζάκια της κουζίνας, πίσω απ’ τις μαρμελάδες, σύντομα θα γίνει νόμος του κράτους (μέσα σε κάποιο άλλο νομοσχέδιο στη ζούλα) να μπορεί η εφορία να έρχεται και σπίτι μας και να ψάχνει όπου θέλει, ακόμα και στ’ άπλυτα και τις μπουγάδες μας –του πλυντηρίου εννοείται.
Αλλά, είπαμε, δεν πρέπει να γκρινιάζουμε. Να διευκρινίσω απλώς ότι αυτά τα λεφτά που λέει ο Εφήμερος, μην μπερδευτείτε –δεν είναι τα 300-400 εκατομμύρια που παραχωρούνται σαν προίκα στον Ψυχάρη (ΔΟΛ) και στον Μπόμπολα (ΠΗΓΑΣΟΣ) για να γίνουν μια εταιρεία και να μπορέσουν έτσι να απολύσουν και καμιά 400αριά αχρείαστους πια υπαλλήλους, γραφιάδες, διορθωτές, γραφίστες και τα λοιπά. Άλλο το ένα χαρτζιλίκι, άλλο το άλλο. Το ένα για τα ΜΜΕ τους, το άλλο για τα highways τους. Μη τα μπερδεύουμε όλα μες’ στον αρνητισμό μας.
Αλλά δεν θέλω να γκρινιάζω είπαμε, θέλω να μου πάει καλά ο μήνας και μ’ αυτές τις σκέψεις δεν το βοηθάω το ζήτημα. Στο κάτω-κάτω της γραφής εγώ δεν είμαι αυτός που λέει ότι ο καθένας από μας μπορεί να βρει τον τρόπο να γίνει ευτυχισμένος και γελαστός, αρκεί να συμφιλιωθεί λιγάκι με τον εαυτό του και να μάθει να ακούει την μέσα του φωνή που δεν σταματάει να δίνει οδηγίες και να προτείνει δημιουργικούς δρόμους διαφυγής από την μιτζιριά και την γκρίνια; Ναι, εγώ είμαι. Και τα λέω και τα γράφω και τα πιστεύω απόλυτα, με όλο μου το είναι.
Αν θέλω να βάλω σε πράξη αυτά που πιστεύω δεν πρέπει να απασχολούμαι με το τι κάνουν και τι δεν κάνουν οι άλλοι. Πρέπει να κάνω τη δουλειά μου καλά (ακόμα και αν δεν έχω δουλειά). Την εσωτερική δουλειά μου, αυτήν που με προχωράει ουσιαστικά και με προετοιμάζει να αντιμετωπίσω και τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα με τον μοναδικό τρόπο που διαθέτω: Την ψήφο μου.
Άρα: Καλό Μήνα συνάνθρωποι, με καλές ιδέες και καλή καρδιά!
toportal.gr