Ή τάν ή επί τάς

Κακά τα ψέματα, αυτό που θα προκύψει από τις κάλπες το βραδάκι της 25^ης Μαΐου θα είναι μια δική μας απόφαση, των ψηφοφόρων δηλαδή – με σημασία ιστορική. Γιατί εδώ δεν πρόκειται πια για την συνηθισμένη «εναλλαγή» των δύο (κάποτε) «μεγάλων κομμάτων» στην εξουσία, αλλά για ένα
δημοψήφισμα που ρωτάει τον Ελληνικό λαό αν είναι έτοιμος, για πρώτη φορά στην ιστορία του,  να εμπιστευθεί την «νέα Ευρωπαϊκή αριστερά» που επαγγέλλεται ο Αλέξης Τσίπρας και να της αναθέσει τις πολιτικές πρωτοβουλίες για τα επόμενα χρόνια –έστω «δοκιμαστικά». Η σημασία ενός «ναι» ή ενός «όχι» σ’ αυτό το δίλημμα είναι τεράστια. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει πρωτιά στις ευρωεκλογές τότε το μήνυμα που θα έχει στείλει ο κόσμος είναι πως θα «το τολμήσει» - πως θα του αναθέσει την διακυβέρνηση της χώρας δίνοντάς του την πρώτη θέση και στις επόμενες Βουλευτικές εκλογές. Μία ψήφος παραπάνω στις επόμενες Εθνικές μας εκλογές σημαίνει πως την πρωτοβουλία (κυρίως χάρη στο περιβόητο «μπόνους» των 50 βουλευτών που παίρνει το πρώτο κόμμα) την έχει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μία ψήφος παραπάνω στην ΝΔ σημαίνει πως οι ψηφοφόροι αναθέτουμε και πάλι τις πρωτοβουλίες στον Σαμαρά, άρα επικροτούμε και τους μέχρι τώρα χειρισμούς της «συγκυβέρνησης».

Βρισκόμαστε πάνω στην μεγάλη στροφή και θα φανεί από τα αποτελέσματα της κάλπης –όχι τόσο της 18^ης Μαΐου γιατί εκεί «παίζουν» πολλοί παράγοντες για την απόφαση που θα πάρει ο κάθε ψηφοφόρος. Παράγοντες περισσότερο τοπικού χαρακτήρα και επιβράβευσης ή τιμωρίας των Δημάρχων και των Περιφερειαρχών που εξελέγησαν πριν 4 χρόνια. (Απλούστερα, «Καμίνης» ή «not Καμίνης» δεν σημαίνει ότι η Αθήνα ψηφίζει η καταψηφίζει το ΠΑΣΟΚ, σημαίνει τα πήγε καλά ο Καμίνης τον επιβραβεύουμε ή απέτυχε τον μαυρίζουμε). Την Κυριακή 25 όμως η κάθε ψήφος θα πηγαίνει καρφωτή προς κάποιο κόμμα και το «δημοψήφισμα» θα μπορεί να μας οδηγήσει σε σαφέστατα συμπεράσματα. Αν η ΝΔ δεν υποστεί ζημιές και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πάρει κεφάλι, τότε πάει να πει πως το εκλογικό σώμα, παρ’ όλα όσα τράβηξε και τραβάει, δεν είναι έτοιμο να εμπιστευθεί την «νέα  Ευρωπαϊκή αριστερά» που προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας και προτιμάει να συνεχίσει να πορεύεται, με όλο το κόστος, μέσα στην «σιγουριά» του γνωστού συστήματος.
Σ’ αυτή την περίπτωση θα πρέπει να δεχτούμε όλοι ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει πραγματικά και προτιμά τον ρόλο που της έχει αναθέσει η κραταιά Γερμανία και η κυρία Μέρκελ από το «ρίσκο» μιας εκ βάθρων αναθεώρησης με βάση άλλες αξίες, άλλες προτεραιότητες και άλλους στόχους. Δημοκρατία έχουμε, την έχουμε αποδεχτεί, παίζουμε γνωρίζοντας τους κανόνες, οπότε αν χάσουμε θα συνεχίσουμε βέβαια να είμαστε «απέναντι» στα κόμματα ΑΕ με τις εξαρτήσεις και τις μπίζνες των «φίλων» τους, αλλά με την επίγνωση ότι αυτό θέλει η πλειοψηφία –έστω και με μία ψήφο διαφορά.

Από την άλλη, αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει κεφάλι και γίνει το πρώτο καθαρά αριστερό κόμμα στην Ευρώπη που πλειοψηφεί σε ποσοστά και βουλευτές τόσο ώστε να είναι ο απόλυτος «ρυθμιστής» των εξελίξεων και των συμμαχιών που θα διαμορφωθούν μετεκλογικά, τότε κάτι πολύ μεγάλο, σπουδαίο και ιστορικά πολύ ενδιαφέρον θα ξεκινήσει από το νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης – κάτι που πολύ πιθανόν να αλλάξει και τις προτεραιότητες και τους σχεδιασμούς ολόκληρης της «γριάς ηπείρου» μας που θα αρχίσει και πάλι να ενδιαφέρεται όχι μόνο για τα «πλεονάσματα» και τα «ελλείμματα» των προϋπολογισμών της, αλλά και για την ποιότητα και το επίπεδο ζωής των κατοίκων της και των φιλοξενούμενων της μεταναστών – κάτω από ένα εντελώς καινούργιο πνεύμα «κοινού βίου», δικαιότερου, πιο ανθρώπινου και δημοκρατικού, «ευγενέστερου» επί της ουσίας.
Οδεύοντας προς την 25^η Μαΐου που είναι πια πολύ κοντά, δεν ωφελούν πιά οι διάφορες «εξυπνακίστικες» και  μικροπολιτικές συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν τις προεκλογικές περιόδους. Αυτή τη φορά οι περισσότεροι από μας είμαστε αποφασισμένοι, είτε για την μία εξέλιξη, είτε για την άλλη. Μη βλέπετε τι απαντάμε στις, έτσι κι’ αλλοιώς μαγειρεμένες, δημοσκοπήσεις – το πραγματικό πρόσωπο της νέας ελληνικής κοινωνίας θα φανεί το βράδυ της 25^ης Μαΐου.
Και αν, όπως είναι πολύ πιθανό, το ΠΑΣΟΚ με τη Ελιά υποστούν σοβαρή ζημιά μαζί με τα κόμματα του κ. Κουβέλη αλλά και του κ. Καμμένου, άσχετα από τις επιδόσεις της Χ.Α που δεν μας ενδιαφέρει σαν «κυβερνητικός συνεταίρος» έτσι κι’ αλλοιώς, τι μένει; Πως θα κριθεί το αποτέλεσμα;

1. Από το ποσοστό που θα πάρει η ΝΔ το οποίο και θα δείξει αν την «θέλουν» ακόμα οι ψηφοφόροι έστω για πρώτο κόμμα ή αν την αποκηρύττουν υποβιβάζοντάς την στην δεύτερη θέση.
2. Από το ποσοστό που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ το οποίο θα δείξει αν η κοινωνία έχει προχωρήσει έστω κατά 1, 2, 3 ή 5% προς την απόφαση να δοκιμάσει μια κυβέρνηση της οποίας το τιμόνι θα κρατήσει ο «νέος» Αλέξης Τσίπρας.
3. Από το ποσοστό που θα πάρει το «Ποτάμι» το οποίο θα δείξει με μονοψήφιο ή διψήφιο «επί τοις εκατό» πόσοι ψηφοφόροι δεν εμπιστεύονται πια το «πολιτικό προσωπικό» που οδήγησε μέχρι σήμερα τη χώρα, αλλά δεν είναι έτοιμοι να πριμοδοτήσουν με «λευκή» κάρτα την «νέα αριστερά» του Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει το τοπίο ριζικά – προφανώς γιατί δεν εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν συμπαθούν την αριστερά και δεν έχουν πεισθεί ότι μια γερή ανατροπή θα τους βγει σε καλό.

Αν θέλετε τη γνώμη μου η οποία ΔΕΝ βασίζεται σε τεκμηριωμένα «χαρτιά και ντοκουμέντα», αυτές οι δημοσκοπήσεις που προβάλλονται είναι λίγο σαν «δοκιμές» και «δολώματα», δεν έχουν στόχο την αλήθεια αλλά κάτι ψαρεύουν –η κάθε μία για δικούς της λόγους. Ο καθένας παίζει το παιχνίδι του ξεκάθαρα και χωρίς ντροπές.
Αλλά το βράδυ της 25^ης Μαΐου θα δείξει τι θέλουμε εμείς που θα πάμε να ψηφίσουμε στο Δημοψήφισμα: Ή ταν ή επί τας δηλαδή.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=3593#sthash.XLczpYa2.dpuf