Ζωγρ.: Ιωάννης Τσαουσίδης
Σε 20 περίπου μέρες (18 του Απριλίου) θα πάμε στα εκλογικά μας κέντρα να ψηφίσουμε κατ’ αρχήν Δημάρχους, Περιφερειάρχες και συμβούλους. Είναι καθήκον μας, θα το κάνουμε – αλλά δεν είναι αυτή η Κυριακή που πραγματικά «μας τσούζει». Είναι η επόμενη, η 25η Μαΐου.
Εκείνη που
χωρίς «τοπικές δεσμεύσεις» και προσωπικά συμφέροντα θα μας επιτρέψει, διαλέγοντας ποιο κόμμα θέλουμε να μας εκπροσωπήσει στον Ευρωκοινοβούλιο, να δείξουμε καθαρά ποιόν απ’ όλους αυτούς που διεκδικούν την εξουσία προτιμάμε – και ποιους θέλουμε να «τιμωρήσουμε» μαυρίζοντάς τους. Δεν είναι από τις «συνηθισμένες» αυτή η εκλογική αναμέτρηση –και ας αφορά προς το παρόν μόνο το Ευρωκοινοβούλιο. Είναι ένα σαφές και αδιαμφισβήτητου κύρους δημοψήφισμα για τις γενικότερες προθέσεις του εκλογικού σώματος που θα έχει την ευκαιρία να εκφραστεί ελεύθερα και χωρίς τις συνήθεις «πιέσεις» (διορισμούς και διευκολύνσεις, δάνεια και εξαρτήσεις απ’ τον μπάρμπα στην Κορώνη) βάζοντας στο τραπέζι τα πραγματικά του αισθήματα απέναντι σε όσους διεκδικούν την ψήφο του.
Εμείς εδώ εφτά μήνες τώρα, χωρίς καθόλου να το κρύβουμε πως έχουμε κάνει την επιλογή μας για το επόμενο πολιτικό βήμα του τόπου, προσπαθούμε να μην λειτουργούμε ως «όργανα» κανενός, επιλέγοντας να προβάλλουμε ακόμα και άλλης προελεύσεως και άλλων στόχων πολιτικούς σχηματισμούς που πιστεύουμε ότι μπορούν να συμβάλλουν θετικά μέχρι να φτάσουμε στις άλλες κάλπες, των βουλευτικών πιά εκλογών, όπου θα έχει πια ξεκαθαριστεί πια εντελώς (έτσι πιστεύω τουλάχιστον εγώ) αν θέλουμε να συνεχίσουμε με τους «παλιούς» πολιτικούς των δύο κάποτε «μεγάλων ΑΕ» - ή αν προτιμάμε να γυρίσουμε αποφασιστικά σελίδα και να τους αφήσουμε πίσω, προχωρώντας με αυτούς που εκπροσωπούν το αύριο και είναι (προς το παρόν τουλάχιστον) «καθαροί» και φορτισμένοι με μια θετική εικόνα για το μέλλον της Ελλάδας που θέλουν να το συν-διαμορφώσουν μαζί με εμάς, τους ψηφοφόρους τους.
Εγώ προσωπικά (και αφού βάζω την υπογραφή μου κάτω απ’ αυτά που γράφω είναι σαφές ότι εκφράζω την ιδιωτική μου άποψη και όχι αναγκαστικά toportal.gr ολόκληρο) θέλω να γίνω ακόμα πιο σαφής απ’ ότι έχω ήδη γίνει τα τελευταία δύο χρόνια: Στηρίζω τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα και τους συνεργάτες του – γιατί πιστεύω ότι μπορούν να κάνουν την διαφορά, όχι μόνο ως προς το «ήθος και το ύφος» της εξουσίας, αλλά και ως προς στην ουσία της. Θα είναι τεράστια η χαρά μου να δώ τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές σε πρώτη φάση και θα είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν θα τον δώ να γίνεται ο κυρίαρχος του παιχνιδιού μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές –όποτε γίνουν – με την ενίσχυση του bonus των 50 βουλευτών που «χαρίζονται» στο πρώτο κόμμα, όπως χαρίστηκαν και στον κ. Σαμαρά και μπόρεσε να «πρωθυπουργεύσει» της συγκυβερνήσεως τώρα και δυό χρόνια.
Παράλληλα όμως θα ήμουν υποκριτής και θα έλεγα την μισή αλήθεια, αν η πολιτική μου αυτή επιλογή μου ζητούσε να μην βλέπω πουθενά αλλού τίποτα θετικό. Στο πολιτικό τοπίο όπως το βλέπω τώρα μπροστά μου, από τα κόμματα τα εντός κοινοβουλίου μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ με ενδιαφέρει. Αλλά υπάρχουν και τα εκτός, όπως το «Ποτάμι». Ίσως λόγω της προσωπικής μου φιλίας με τον Σταύρο Θεοδωράκη και την συνεργασία μας επί 5 χρόνια περίπου στο protagon.gr του οποίου είμαι ιδρυτικό μέλος και μικρομέτοχος και όπου έγραφα δυό και τρείς φορές την εβδομάδα μέχρι που ανέλαβα toportal.gr, ίσως λέω, να επηρεάζομαι θετικά και να χαίρομαι για την προσπάθειά του να ανακατευτεί στα κοινά. Μερικοί «κολλημένοι» άνθρωποι, οι συνήθως φανατικοί, δεν καταλαβαίνουν πώς μπορείς να είσαι σαφώς με τον «ΣΥΡΙΖΑ» αλλά να χαίρεσαι και για κάθε βήμα μπρός που πετυχαίνει το «Ποτάμι». Εγώ δεν μπερδεύομαι καθόλου σε ότι αφορά τις επιλογές μου γιατί λέω αυτό που σκέφτομαι – και κοιμάμαι ήσυχος. Όλα τα άλλα κόμματα που βρίσκονται εντός της Βουλής, λυπάμαι που το λέω, θα ήθελα να μην μπορέσουν να εκλέξουν ούτε ευρωβουλευτή – το 4,5% μου φαίνεται πάρα πολύ για οποιονδήποτε από όλους αυτούς τους «επαγγελματίες παίκτες». Αλλά και τα εκτός Βουλής κόμματα και οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί δεν μου προκαλούν κανένα ενδιαφέρον. Οι μόνες αισιόδοξες (για μένα) παρουσίες είναι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα κατ’ αρχήν – και το «Ποτάμι» με τον Σταύρο Θεοδωράκη που θα ήθελα να φτάσει το διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές ώστε να έχει ένα εξασφαλισμένο μέλλον και για την συνέχεια –την μεγάλη μάχη των Βουλευτικών εκλογών.
Τα κατέγραψα αυτά εδώ σήμερα γιατί ή ώρα της πρώτης κρίσιμης κάλπης-δημοψηφίσματος είναι πια πολύ κοντά και δεν θέλω να υπάρχει η παραμικρή «θολούρα» γύρω απ’ αυτά που γράφω και υπογράφω.
Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής σήμερα, με την Πρωτομαγιά να περιμένει στην γωνία την Πέμπτη, γράφω πλημμυρισμένος από αισθήματα μεγάλης αισιοδοξίας και «εσωτερικής ηλιοφάνειας». Είμαι πια βέβαιος πως τα χειρότερα τα περάσαμε και έρχονται πια καλύτερες μέρες. Όχι όμως για τους λόγους που επικαλείται και διατυμπανίζει η «συγκυβέρνηση» (πλεονάσματα και success stories και άλλα διαφημιστικά ευρήματα για τα πανηγύρια). Έρχονται καλύτερες μέρες γιατί η στιγμή που θα απαλλαγούμε από το άθλιο αυτό πολιτικό προσωπικό που χρησιμοποίησε την ψήφο μας για να μας εξουσιάσει και να πλουτίσει σε βάρος μας, έρχεται κάθε μέρα που περνάει, όλο και πιο κοντά μας.
Πιο κοντά δηλαδή στην αληθινή ανατροπή που πιστεύω ότι θα βιώσει η Ελλάδα μόλις οι «ενδιαφερόμενοι» δούν τους χρησμούς και τα σημάδια που θα αποκαλύψει διαυγέστατα η, ακόμα έγκυος, κάλπη.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=3438#sthash.C7FsJbvU.dpuf
χωρίς «τοπικές δεσμεύσεις» και προσωπικά συμφέροντα θα μας επιτρέψει, διαλέγοντας ποιο κόμμα θέλουμε να μας εκπροσωπήσει στον Ευρωκοινοβούλιο, να δείξουμε καθαρά ποιόν απ’ όλους αυτούς που διεκδικούν την εξουσία προτιμάμε – και ποιους θέλουμε να «τιμωρήσουμε» μαυρίζοντάς τους. Δεν είναι από τις «συνηθισμένες» αυτή η εκλογική αναμέτρηση –και ας αφορά προς το παρόν μόνο το Ευρωκοινοβούλιο. Είναι ένα σαφές και αδιαμφισβήτητου κύρους δημοψήφισμα για τις γενικότερες προθέσεις του εκλογικού σώματος που θα έχει την ευκαιρία να εκφραστεί ελεύθερα και χωρίς τις συνήθεις «πιέσεις» (διορισμούς και διευκολύνσεις, δάνεια και εξαρτήσεις απ’ τον μπάρμπα στην Κορώνη) βάζοντας στο τραπέζι τα πραγματικά του αισθήματα απέναντι σε όσους διεκδικούν την ψήφο του.
Εμείς εδώ εφτά μήνες τώρα, χωρίς καθόλου να το κρύβουμε πως έχουμε κάνει την επιλογή μας για το επόμενο πολιτικό βήμα του τόπου, προσπαθούμε να μην λειτουργούμε ως «όργανα» κανενός, επιλέγοντας να προβάλλουμε ακόμα και άλλης προελεύσεως και άλλων στόχων πολιτικούς σχηματισμούς που πιστεύουμε ότι μπορούν να συμβάλλουν θετικά μέχρι να φτάσουμε στις άλλες κάλπες, των βουλευτικών πιά εκλογών, όπου θα έχει πια ξεκαθαριστεί πια εντελώς (έτσι πιστεύω τουλάχιστον εγώ) αν θέλουμε να συνεχίσουμε με τους «παλιούς» πολιτικούς των δύο κάποτε «μεγάλων ΑΕ» - ή αν προτιμάμε να γυρίσουμε αποφασιστικά σελίδα και να τους αφήσουμε πίσω, προχωρώντας με αυτούς που εκπροσωπούν το αύριο και είναι (προς το παρόν τουλάχιστον) «καθαροί» και φορτισμένοι με μια θετική εικόνα για το μέλλον της Ελλάδας που θέλουν να το συν-διαμορφώσουν μαζί με εμάς, τους ψηφοφόρους τους.
Εγώ προσωπικά (και αφού βάζω την υπογραφή μου κάτω απ’ αυτά που γράφω είναι σαφές ότι εκφράζω την ιδιωτική μου άποψη και όχι αναγκαστικά toportal.gr ολόκληρο) θέλω να γίνω ακόμα πιο σαφής απ’ ότι έχω ήδη γίνει τα τελευταία δύο χρόνια: Στηρίζω τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα και τους συνεργάτες του – γιατί πιστεύω ότι μπορούν να κάνουν την διαφορά, όχι μόνο ως προς το «ήθος και το ύφος» της εξουσίας, αλλά και ως προς στην ουσία της. Θα είναι τεράστια η χαρά μου να δώ τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές σε πρώτη φάση και θα είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν θα τον δώ να γίνεται ο κυρίαρχος του παιχνιδιού μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές –όποτε γίνουν – με την ενίσχυση του bonus των 50 βουλευτών που «χαρίζονται» στο πρώτο κόμμα, όπως χαρίστηκαν και στον κ. Σαμαρά και μπόρεσε να «πρωθυπουργεύσει» της συγκυβερνήσεως τώρα και δυό χρόνια.
Παράλληλα όμως θα ήμουν υποκριτής και θα έλεγα την μισή αλήθεια, αν η πολιτική μου αυτή επιλογή μου ζητούσε να μην βλέπω πουθενά αλλού τίποτα θετικό. Στο πολιτικό τοπίο όπως το βλέπω τώρα μπροστά μου, από τα κόμματα τα εντός κοινοβουλίου μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ με ενδιαφέρει. Αλλά υπάρχουν και τα εκτός, όπως το «Ποτάμι». Ίσως λόγω της προσωπικής μου φιλίας με τον Σταύρο Θεοδωράκη και την συνεργασία μας επί 5 χρόνια περίπου στο protagon.gr του οποίου είμαι ιδρυτικό μέλος και μικρομέτοχος και όπου έγραφα δυό και τρείς φορές την εβδομάδα μέχρι που ανέλαβα toportal.gr, ίσως λέω, να επηρεάζομαι θετικά και να χαίρομαι για την προσπάθειά του να ανακατευτεί στα κοινά. Μερικοί «κολλημένοι» άνθρωποι, οι συνήθως φανατικοί, δεν καταλαβαίνουν πώς μπορείς να είσαι σαφώς με τον «ΣΥΡΙΖΑ» αλλά να χαίρεσαι και για κάθε βήμα μπρός που πετυχαίνει το «Ποτάμι». Εγώ δεν μπερδεύομαι καθόλου σε ότι αφορά τις επιλογές μου γιατί λέω αυτό που σκέφτομαι – και κοιμάμαι ήσυχος. Όλα τα άλλα κόμματα που βρίσκονται εντός της Βουλής, λυπάμαι που το λέω, θα ήθελα να μην μπορέσουν να εκλέξουν ούτε ευρωβουλευτή – το 4,5% μου φαίνεται πάρα πολύ για οποιονδήποτε από όλους αυτούς τους «επαγγελματίες παίκτες». Αλλά και τα εκτός Βουλής κόμματα και οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί δεν μου προκαλούν κανένα ενδιαφέρον. Οι μόνες αισιόδοξες (για μένα) παρουσίες είναι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα κατ’ αρχήν – και το «Ποτάμι» με τον Σταύρο Θεοδωράκη που θα ήθελα να φτάσει το διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές ώστε να έχει ένα εξασφαλισμένο μέλλον και για την συνέχεια –την μεγάλη μάχη των Βουλευτικών εκλογών.
Τα κατέγραψα αυτά εδώ σήμερα γιατί ή ώρα της πρώτης κρίσιμης κάλπης-δημοψηφίσματος είναι πια πολύ κοντά και δεν θέλω να υπάρχει η παραμικρή «θολούρα» γύρω απ’ αυτά που γράφω και υπογράφω.
Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής σήμερα, με την Πρωτομαγιά να περιμένει στην γωνία την Πέμπτη, γράφω πλημμυρισμένος από αισθήματα μεγάλης αισιοδοξίας και «εσωτερικής ηλιοφάνειας». Είμαι πια βέβαιος πως τα χειρότερα τα περάσαμε και έρχονται πια καλύτερες μέρες. Όχι όμως για τους λόγους που επικαλείται και διατυμπανίζει η «συγκυβέρνηση» (πλεονάσματα και success stories και άλλα διαφημιστικά ευρήματα για τα πανηγύρια). Έρχονται καλύτερες μέρες γιατί η στιγμή που θα απαλλαγούμε από το άθλιο αυτό πολιτικό προσωπικό που χρησιμοποίησε την ψήφο μας για να μας εξουσιάσει και να πλουτίσει σε βάρος μας, έρχεται κάθε μέρα που περνάει, όλο και πιο κοντά μας.
Πιο κοντά δηλαδή στην αληθινή ανατροπή που πιστεύω ότι θα βιώσει η Ελλάδα μόλις οι «ενδιαφερόμενοι» δούν τους χρησμούς και τα σημάδια που θα αποκαλύψει διαυγέστατα η, ακόμα έγκυος, κάλπη.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=3438#sthash.C7FsJbvU.dpuf