Τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα
γερμανικά και γενικότερα οι ξένες γλώσσες που κρατούσαν τα σκήπτρα στις
προτιμήσεις των μαθητών και στελεχών επιχειρήσεων, αντιμετωπίζουν πλέον
ανταγωνισμό από άλλες -όχι και τόσο δημοφιλείς μέχρι σήμερα- γλώσσες.
Πολλοί πιστεύουν πως η εκμάθηση γλωσσών όπως τα κινέζικα και τα ρώσικα αποτελούν ένα «συν» στο βιογραφικό τους σε μία
αγορά εργασίας που γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική. Αν κάποιος διαβάσει αγγελίες για θέσεις απασχόλησης, θα νομίσει πως δεν απευθύνονται σε κοινούς ανθρώπους, αλλά σε multitasking «μηχανές» ικανές να ανταποκριθούν άμεσα, την ίδια στιγμή, σε πολλές και διαφορετικές ανάγκες. Οι εργοδότες εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες και ζητούν από τους υποψήφιους να μπορούν να κάνουν ετερόκλητα πράγματα που σε κανονικές συνθήκες θα απαιτούσαν υπαλλήλους πολλών, διαφορετικών ειδικοτήτων. Για παράδειγμα, μια γραμματέας να μπορεί να χρησιμοποιείται και στο λογιστήριο. Και όλα αυτά φυσικά, έναντι «πινακίου φακής». Συνεπώς, αυτοί που αναζητούν εργασία, αναγκαστικά ψάχνουν να βρουν αυτό το «κάτι», που στα μάτια του δυνάμει εργοδότη, θα δημιουργήσει την απαραίτητη υπεραξία που θα τον κάνει να ξεχωρίσει και να διεκδικήσει με επιτυχία την πολυπόθητη –και δυσεύρετη- θέση εργασίας!
Στο πλαίσιο αυτό η ανακοίνωση του Υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου και του Πρέσβη της Κίνας στην Ελλάδα κ. Du Qiwen, για την έναρξη της διδασκαλίας της κινέζικης γλώσσας σε πρότυπα πειραματικά σχολεία κάθε άλλο παρά τυχαία μοιάζει: ‘Οπως εξήγησε ο κινέζος πρέσβης, «ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις ένα λαό και να συνεργαστείς μαζί του, είναι να μιλάς τη γλώσσα του» προσθέτοντας ότι τα κινέζικα είναι μια από τις πέντε εργασιακές γλώσσες του ΟΗΕ, ενώ παράλληλα ομιλείται από το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού. Σημείωσε, δε, ότι αυτή τη στιγμή σχεδόν 30 εκατομμύρια άνθρωποι σπουδάζουν την κινέζικη γλώσσα.
Από την πλευρά του ο υπουργός Παιδείας τόνισε πως η διδασκαλία αυτή εντάσσεται στο πρόγραμμα των Μαθητικών Ομίλων των σχολείων, που έχουν ως σκοπό, την αξιοποίηση των ιδιαίτερων κλίσεων και ενδιαφερόντων των μαθητών, αλλά και τη δημιουργία πυρήνων δημιουργίας και αριστείας.
Αξιοποίηση των ιδιαίτερων κλίσεων και ενδιαφερόντων των μαθητών ή ακόμα ένα βαρίδι στις πλάτες των ταλαίπωρων ελληνόπουλων που κατατάσσονται στην λίστα των πέντε πρώτων χωρών με τους πιο δυστυχισμένους και καταπιεσμένους μαθητές; Μαθήματα, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και τώρα κινέζικα, ρώσικα, τούρκικα και ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος…
Το ερώτημα είναι, πού οδηγούμαστε μέσα από όλα αυτά; Με ανεργία σχεδόν στο 30%, όσοι νέοι είναι αρκετά τυχεροί να προσληφθούν, μετά βίας θα λάβουν μισθό 400 ευρώ. Και την ίδια στιγμή αναφερόμαστε σε ένα νέο, ευέλικτο και πολυτάλαντο μοντέλο εργατικού δυναμικού. Η ευρυμάθεια, οι σύγχρονες δεξιότητες και η πολυγλωσσία, προφανώς δεν επαρκούν από μόνα τους, αφού οι θέσεις εργασίας είναι ελάχιστες ως μηδαμινές. Αντίθετα, τροφοδοτούν κι ενισχύουν ένα φαύλο εκπαιδευτικό κι επιμορφωτικό κύκλο χωρίς αντίκρισμα, τουλάχιστον όσον αφορά στην εγχώρια αγορά εργασίας. Ολοένα και περισσότερα πτυχία, ολοένα και περισσότερα προσόντα με αντάλλαγμα ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση μισθούς πείνας… πλέον η άλλοτε γενιά των 700 ευρώ φαντάζει ιδανική στα μάτια των νέων, οι οποίοι βλέπουν το τοίχος της ανεργίας να υψώνεται απειλητικά μπροστά τους και την αξία των πτυχίων τους να υποβαθμίζεται συνεχώς.
Στο εργασιακό χάος, το Υπουργείο Απασχόλησης αντιπαραβάλει την μείωση των μισθών, και την ενίσχυση της ευέλικτης απασχόλησης ως «εργαλεία» καταπολέμησης της ανεργίας. Εργαλεία που, μέχρι τώρα, όχι μόνο δεν κατάφεραν να μειώσουν τον αριθμό των ανέργων, αλλά αντίθετα οδηγούν σταδιακά στην οικονομική εξαθλίωση των «τυχερών» που εξακολουθούν να έχουν μία θέση στην αγορά εργασίας.
Δεν είναι λίγοι, ωστόσο, αυτοί που ψάχνουν για δουλειά στο εξωτερικό. Τα εργασιακά προσόντα, τα πτυχία και οι ξένες γλώσσες που στη χώρα μας απαξιώνονται απέναντι σε ένα αβέβαιο εργασιακό μέλλον που μοιάζει να «καταργεί» κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα, επιτρέπουν σε κάποιους να αναζητήσουν την πρόοδο και την επαγγελματική τους ανέλιξη σε διασυνοριακό πλέον επίπεδο, καθιστώντας τους ανταγωνιστικούς μέσα στην κρίση της παγκόσμιας οικονομίας.
Στην πράξη, παρατηρούμε ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης των νέων ανθρώπων σε χώρες του εξωτερικού, σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Φοιτητές που μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους επιλέγουν να μην επιστρέψουν στην Ελλάδα, οικογενειάρχες που η ανεργία τούς «έσπρωξε» στο εξωτερικό για να διασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, μέχρι και επιστήμονες που διαπρέπουν σε ξένες χώρες επειδή απλά η «μαμά» πατρίδα δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει την ευφυΐα και τα ταλέντα τους. Τα άλλοτε φθηνά εργατικά χέρια που αναζητούσαν μία χειρονακτική θέση εργασίας εκτός Ελλάδας, έχουν αντικατασταθεί πλέον από ένα νέου τύπου μεταναστευτικό «κύμα» που χαρακτηρίζεται από γνώσεις, ευελιξία, ευρυμάθεια.
Πού θα μας οδηγήσει αυτό; Άγνωστο. Όσο η πολιτεία ασχολείται με το πρωτογενές πλεόνασμα και τη διανομή ‘χαρτζιλικιού’ στους αναξιοπαθούντες, χωρίς να νοιάζεται για τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, θα έχουμε αφαίμαξη του ικανού εργατικού δυναμικού με τις διαρροές προς το εξωτερικό να αυξάνονται. Άλλωστε, η παγκοσμιοποίηση, η πολυπολιτισμικότητα, το άνοιγμα των συνόρων και η ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων σε συνάρτηση με το υψηλό μορφωτικό επίπεδο που χαρακτηρίζει τη νέα γενιά, θα τροφοδοτούν όλο και περισσότερο τις ‘εξαγωγές’ εργαζομένων. Και πίσω στην Ελλάδα του ‘success story’, η αναλογία συνταξιούχων-εργαζομένων θα συνεχίσει να κλίνει συντριπτικά υπέρ των πρώτων και τα ήδη χρεωκοπημένα ταμεία θα αδυνατούν να πληρώσουν τις –εξευτελιστικές- συντάξεις. Για τις παροχές Υγείας στους λίγους τυχερούς εργαζόμενους δεν συζητάμε καν. Αυτό είναι άλλο κεφάλαιο, με το οποίο ασχολείται ο εθνικός μας τηλεβιβλιοπώλης Άδωνις, οπότε ας κλείσουμε το βιβλίο καλύτερα.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=2965#sthash.WEGTySBE.dpuf
αγορά εργασίας που γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική. Αν κάποιος διαβάσει αγγελίες για θέσεις απασχόλησης, θα νομίσει πως δεν απευθύνονται σε κοινούς ανθρώπους, αλλά σε multitasking «μηχανές» ικανές να ανταποκριθούν άμεσα, την ίδια στιγμή, σε πολλές και διαφορετικές ανάγκες. Οι εργοδότες εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες και ζητούν από τους υποψήφιους να μπορούν να κάνουν ετερόκλητα πράγματα που σε κανονικές συνθήκες θα απαιτούσαν υπαλλήλους πολλών, διαφορετικών ειδικοτήτων. Για παράδειγμα, μια γραμματέας να μπορεί να χρησιμοποιείται και στο λογιστήριο. Και όλα αυτά φυσικά, έναντι «πινακίου φακής». Συνεπώς, αυτοί που αναζητούν εργασία, αναγκαστικά ψάχνουν να βρουν αυτό το «κάτι», που στα μάτια του δυνάμει εργοδότη, θα δημιουργήσει την απαραίτητη υπεραξία που θα τον κάνει να ξεχωρίσει και να διεκδικήσει με επιτυχία την πολυπόθητη –και δυσεύρετη- θέση εργασίας!
Στο πλαίσιο αυτό η ανακοίνωση του Υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου και του Πρέσβη της Κίνας στην Ελλάδα κ. Du Qiwen, για την έναρξη της διδασκαλίας της κινέζικης γλώσσας σε πρότυπα πειραματικά σχολεία κάθε άλλο παρά τυχαία μοιάζει: ‘Οπως εξήγησε ο κινέζος πρέσβης, «ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις ένα λαό και να συνεργαστείς μαζί του, είναι να μιλάς τη γλώσσα του» προσθέτοντας ότι τα κινέζικα είναι μια από τις πέντε εργασιακές γλώσσες του ΟΗΕ, ενώ παράλληλα ομιλείται από το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού. Σημείωσε, δε, ότι αυτή τη στιγμή σχεδόν 30 εκατομμύρια άνθρωποι σπουδάζουν την κινέζικη γλώσσα.
Από την πλευρά του ο υπουργός Παιδείας τόνισε πως η διδασκαλία αυτή εντάσσεται στο πρόγραμμα των Μαθητικών Ομίλων των σχολείων, που έχουν ως σκοπό, την αξιοποίηση των ιδιαίτερων κλίσεων και ενδιαφερόντων των μαθητών, αλλά και τη δημιουργία πυρήνων δημιουργίας και αριστείας.
Αξιοποίηση των ιδιαίτερων κλίσεων και ενδιαφερόντων των μαθητών ή ακόμα ένα βαρίδι στις πλάτες των ταλαίπωρων ελληνόπουλων που κατατάσσονται στην λίστα των πέντε πρώτων χωρών με τους πιο δυστυχισμένους και καταπιεσμένους μαθητές; Μαθήματα, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και τώρα κινέζικα, ρώσικα, τούρκικα και ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος…
Το ερώτημα είναι, πού οδηγούμαστε μέσα από όλα αυτά; Με ανεργία σχεδόν στο 30%, όσοι νέοι είναι αρκετά τυχεροί να προσληφθούν, μετά βίας θα λάβουν μισθό 400 ευρώ. Και την ίδια στιγμή αναφερόμαστε σε ένα νέο, ευέλικτο και πολυτάλαντο μοντέλο εργατικού δυναμικού. Η ευρυμάθεια, οι σύγχρονες δεξιότητες και η πολυγλωσσία, προφανώς δεν επαρκούν από μόνα τους, αφού οι θέσεις εργασίας είναι ελάχιστες ως μηδαμινές. Αντίθετα, τροφοδοτούν κι ενισχύουν ένα φαύλο εκπαιδευτικό κι επιμορφωτικό κύκλο χωρίς αντίκρισμα, τουλάχιστον όσον αφορά στην εγχώρια αγορά εργασίας. Ολοένα και περισσότερα πτυχία, ολοένα και περισσότερα προσόντα με αντάλλαγμα ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση μισθούς πείνας… πλέον η άλλοτε γενιά των 700 ευρώ φαντάζει ιδανική στα μάτια των νέων, οι οποίοι βλέπουν το τοίχος της ανεργίας να υψώνεται απειλητικά μπροστά τους και την αξία των πτυχίων τους να υποβαθμίζεται συνεχώς.
Στο εργασιακό χάος, το Υπουργείο Απασχόλησης αντιπαραβάλει την μείωση των μισθών, και την ενίσχυση της ευέλικτης απασχόλησης ως «εργαλεία» καταπολέμησης της ανεργίας. Εργαλεία που, μέχρι τώρα, όχι μόνο δεν κατάφεραν να μειώσουν τον αριθμό των ανέργων, αλλά αντίθετα οδηγούν σταδιακά στην οικονομική εξαθλίωση των «τυχερών» που εξακολουθούν να έχουν μία θέση στην αγορά εργασίας.
Δεν είναι λίγοι, ωστόσο, αυτοί που ψάχνουν για δουλειά στο εξωτερικό. Τα εργασιακά προσόντα, τα πτυχία και οι ξένες γλώσσες που στη χώρα μας απαξιώνονται απέναντι σε ένα αβέβαιο εργασιακό μέλλον που μοιάζει να «καταργεί» κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα, επιτρέπουν σε κάποιους να αναζητήσουν την πρόοδο και την επαγγελματική τους ανέλιξη σε διασυνοριακό πλέον επίπεδο, καθιστώντας τους ανταγωνιστικούς μέσα στην κρίση της παγκόσμιας οικονομίας.
Στην πράξη, παρατηρούμε ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης των νέων ανθρώπων σε χώρες του εξωτερικού, σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Φοιτητές που μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους επιλέγουν να μην επιστρέψουν στην Ελλάδα, οικογενειάρχες που η ανεργία τούς «έσπρωξε» στο εξωτερικό για να διασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, μέχρι και επιστήμονες που διαπρέπουν σε ξένες χώρες επειδή απλά η «μαμά» πατρίδα δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει την ευφυΐα και τα ταλέντα τους. Τα άλλοτε φθηνά εργατικά χέρια που αναζητούσαν μία χειρονακτική θέση εργασίας εκτός Ελλάδας, έχουν αντικατασταθεί πλέον από ένα νέου τύπου μεταναστευτικό «κύμα» που χαρακτηρίζεται από γνώσεις, ευελιξία, ευρυμάθεια.
Πού θα μας οδηγήσει αυτό; Άγνωστο. Όσο η πολιτεία ασχολείται με το πρωτογενές πλεόνασμα και τη διανομή ‘χαρτζιλικιού’ στους αναξιοπαθούντες, χωρίς να νοιάζεται για τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, θα έχουμε αφαίμαξη του ικανού εργατικού δυναμικού με τις διαρροές προς το εξωτερικό να αυξάνονται. Άλλωστε, η παγκοσμιοποίηση, η πολυπολιτισμικότητα, το άνοιγμα των συνόρων και η ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων σε συνάρτηση με το υψηλό μορφωτικό επίπεδο που χαρακτηρίζει τη νέα γενιά, θα τροφοδοτούν όλο και περισσότερο τις ‘εξαγωγές’ εργαζομένων. Και πίσω στην Ελλάδα του ‘success story’, η αναλογία συνταξιούχων-εργαζομένων θα συνεχίσει να κλίνει συντριπτικά υπέρ των πρώτων και τα ήδη χρεωκοπημένα ταμεία θα αδυνατούν να πληρώσουν τις –εξευτελιστικές- συντάξεις. Για τις παροχές Υγείας στους λίγους τυχερούς εργαζόμενους δεν συζητάμε καν. Αυτό είναι άλλο κεφάλαιο, με το οποίο ασχολείται ο εθνικός μας τηλεβιβλιοπώλης Άδωνις, οπότε ας κλείσουμε το βιβλίο καλύτερα.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=2965#sthash.WEGTySBE.dpuf