Μετράω πιά τις εβδομάδες, τις μέρες, μη σας πω και τις ώρες που θα πάμε επιτέλους στις κάλπες
για να απαντήσουμε με τον μοναδικό τρόπο που διαθέτουμε στους ανθρώπους
αυτούς που μας κυβερνάνε και μας οδηγούν κάθε μέρα που περνάει όλο και
πιο βαθιά στην αποτυχία και το αδιέξοδο.
Αναρωτιέμαι ειλικρινά αν είναι πραγματικά τόσο βλάκες και επηρμένοι όσο μου μοιάζουνε εκ πρώτης όψεως, ή αν υπολογίζουνε σε κάτι, κάποιους παράγοντες, που εγώ δεν μπορώ να σταθμίσω. Λογικά, απαντώ στον εαυτό μου, δεν μπορεί να είναι αυτοί τόσο ηλίθιοι και αυτοκαταστροφικοί, μάλλον εγώ κάτι δεν μπορώ να καταλάβω – αλλά, από την άλλη, οι πολιτικές τους συμπεριφορές δεν είναι εύκολο να αποκωδικοποιηθούν. Για να είμαι μάλιστα δικαιότερος θα πρέπει να προσθέσω εδώ ότι καμία πολιτική συμπεριφορά κανενός κόμματος και κανενός πολιτικού αρχηγού (ή και πολιτικού στελέχους που οι αποφάσεις του μετράνε) δεν λέει τίποτα σαφές. Όλοι, από την αριστερά ως την άκρα δεξιά έχουν επιλέξει έναν πολιτικό λόγο τόσο θολό και μουτζουρωμένο που είναι σαν να θέλουν κάτι να μας κρύψουν –ή σαν να μην έχουν τίποτα να μας πουν. Και εμείς που ζούμε στην Ελλάδα του 2014 παραπατάμε σαν ζαλισμένοι από δηλητηριώδη αέρια, απορημένοι οι περισσότεροι και θυμωμένοι – γιατί όλοι αυτοί παίζουν με τη ζωή μας, με ό,τι πιο πολύτιμο και ακριβό έχουμε, με τα παιδιά και τους γονείς και τις αγάπες μας, τους έρωτές μας, με την ανάσα μας, το Σαββατοκύριακο μας, το εισόδημά μας και την δυνατότητά μας να αγοράσουμε τα αγαθά που έχουμε ανάγκη –είτε είναι νερό τρεχούμενο στη βρύση αυτό, είτε ηλεκτρισμός και ενέργεια, είτε τροφή και υγεία –ας μην τα απαριθμήσω τώρα όλα.
Είναι σαν οι ασκούντες το επάγγελμα του πολιτικού κάτι να παθαίνουν μόλις κάθονται σε βολική καρέκλα. Χάνουν την επαφή τους με την πραγματικότητα. Αρχίζουν και καλοπερνάνε. Ταξιδεύουν συχνά, τους περιμένουν λιμουζίνες, μένουν σε ακριβά ξενοδοχεία που δεν πληρώνουν, τους κάνουν ρεβεράντζες και υποκλίσεις διάφοροι επαγγελματίες του είδους, γίνονται ομοτράπεζοι πολύ πλουσίων επιχειρηματιών που σκέπτονται εντελώς διαφορετικά και τους γοητεύουν –κάτι γίνεται τελοσπάντων και μεταμορφώνεται ο «Θανάσης» που ήξερες τόσα χρόνια, στον «πολιτευόμενο Θανάση» ο οποίος σε κοιτάζει πια από πολύ ψηλά, από ένα παράξενο καλάμι που έχει καβαλήσει και νοιώθει πως πετάει σαν Learjet, ούτε κάν σαν αητός ή σαν γεράκι, πως ζει ένα θαύμα απερίγραπτο, πως βρίσκεται αλλού, σε μια άλλη ζωή, άλλου (βεβαίως) επιπέδου από την δική σου. Το πρόβλημά σου δεν τον αφορά πιά, έχει μεγάλα θέματα να χειριστεί, δεν μπορεί να ακούει για απλήρωτα κοινόχρηστα, αστέγους, μετανάστες, γριές και γέρους που δεν έχουν πιά καμιά ιατρική κάλυψη και τους έχουν κόψει και τη σύνταξη στη μέση. Όλα αυτά για τον «πολιτευόμενο Θανάση» δεν είναι προτεραιότητες, έχει θέματα με την υφαλοκρηπίδα, με την τρόικα, με το μεγάλο έργο που σχεδιάζει να δρομολογήσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του (τα οποίο θα του αποφέρει κέρδη που εσύ ούτε να τα φανταστείς μπορείς). Βλέπει ομολόγους του υπουργούς και αξιωματούχους άλλων χωρών και του μιλάνε ως ίσος προς ίσον, του σφίγγουν το χέρι, του λένε για την καινούργια του γραβάτα- δεν είναι αστείο, ζει μια μεταμόρφωση ριζική, ξέρει πράγματα που γράφουν ιστορία τώρα που μιλάμε, δεν είναι πια ο Θανάσης που ξέραμε –είναι ένας άλλος Θανάσης. Ναι, τώρα τούς καταλαβαίνω καλύτερα τον Σακελλάριο και τον Γιαννακόπουλο. Ο Θανάσης έχει γίνει «Ο Θανασάκης ο πολιτευόμενος» - δεν είναι πια ο πάσα ένας.
Ναι, αλλά θα πρέπει κάπως να περάσει στα ανώτατα κλιμάκια η πληροφορία πως και εμείς εδώ κάτω, οι περιπατούντες στα πεζοδρόμια, τα χωράφια και τις ασφάλτους, οι μη ιπτάμενοι ως Learjets, δεν είμαστε άοπλοι ούτε πλήρως ακάλυπτοι –παρ’ όλες τις προσπάθειες όλων των εξουσιών. Έχουμε (ακόμα) μία δυνατότητα αντίδρασης που είναι πολύ ισχυρή και που μπορεί ξαφνικά να στείλει τον Θανάση τον πολιτευόμενο ντουγρού πίσω στον παλιό καναπέ του με το τηλεκοντρόλ στο χέρι να βλέπει την Σία στον ΣΚΑΙ – και να αναρωτιέται που την πάτησε, τι μαλακία έκανε και ενώ όλα πήγαιναν τόσο καλά, τελικά δεν του βγήκε.
Γι’ αυτό αν έχει κάναν φίλο καλό και ειλικρινή ο κάθε «πολιτευόμενος Θανάσης» θα πρέπει να του ψιθυρίσει εγκαίρως ότι περπατάει πάνω σε τεντωμένο σχοινί –και αν δεν βάλει μυαλό και πέσει στα σκληρά, θα κάνει πολύ καιρό να συνέλθει.
Οι φίλοι εξ’ άλλου, Θανάση μου, στην ανάγκη φαίνονται…
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=2534#sthash.PhAgUDae.dpuf
Αναρωτιέμαι ειλικρινά αν είναι πραγματικά τόσο βλάκες και επηρμένοι όσο μου μοιάζουνε εκ πρώτης όψεως, ή αν υπολογίζουνε σε κάτι, κάποιους παράγοντες, που εγώ δεν μπορώ να σταθμίσω. Λογικά, απαντώ στον εαυτό μου, δεν μπορεί να είναι αυτοί τόσο ηλίθιοι και αυτοκαταστροφικοί, μάλλον εγώ κάτι δεν μπορώ να καταλάβω – αλλά, από την άλλη, οι πολιτικές τους συμπεριφορές δεν είναι εύκολο να αποκωδικοποιηθούν. Για να είμαι μάλιστα δικαιότερος θα πρέπει να προσθέσω εδώ ότι καμία πολιτική συμπεριφορά κανενός κόμματος και κανενός πολιτικού αρχηγού (ή και πολιτικού στελέχους που οι αποφάσεις του μετράνε) δεν λέει τίποτα σαφές. Όλοι, από την αριστερά ως την άκρα δεξιά έχουν επιλέξει έναν πολιτικό λόγο τόσο θολό και μουτζουρωμένο που είναι σαν να θέλουν κάτι να μας κρύψουν –ή σαν να μην έχουν τίποτα να μας πουν. Και εμείς που ζούμε στην Ελλάδα του 2014 παραπατάμε σαν ζαλισμένοι από δηλητηριώδη αέρια, απορημένοι οι περισσότεροι και θυμωμένοι – γιατί όλοι αυτοί παίζουν με τη ζωή μας, με ό,τι πιο πολύτιμο και ακριβό έχουμε, με τα παιδιά και τους γονείς και τις αγάπες μας, τους έρωτές μας, με την ανάσα μας, το Σαββατοκύριακο μας, το εισόδημά μας και την δυνατότητά μας να αγοράσουμε τα αγαθά που έχουμε ανάγκη –είτε είναι νερό τρεχούμενο στη βρύση αυτό, είτε ηλεκτρισμός και ενέργεια, είτε τροφή και υγεία –ας μην τα απαριθμήσω τώρα όλα.
Είναι σαν οι ασκούντες το επάγγελμα του πολιτικού κάτι να παθαίνουν μόλις κάθονται σε βολική καρέκλα. Χάνουν την επαφή τους με την πραγματικότητα. Αρχίζουν και καλοπερνάνε. Ταξιδεύουν συχνά, τους περιμένουν λιμουζίνες, μένουν σε ακριβά ξενοδοχεία που δεν πληρώνουν, τους κάνουν ρεβεράντζες και υποκλίσεις διάφοροι επαγγελματίες του είδους, γίνονται ομοτράπεζοι πολύ πλουσίων επιχειρηματιών που σκέπτονται εντελώς διαφορετικά και τους γοητεύουν –κάτι γίνεται τελοσπάντων και μεταμορφώνεται ο «Θανάσης» που ήξερες τόσα χρόνια, στον «πολιτευόμενο Θανάση» ο οποίος σε κοιτάζει πια από πολύ ψηλά, από ένα παράξενο καλάμι που έχει καβαλήσει και νοιώθει πως πετάει σαν Learjet, ούτε κάν σαν αητός ή σαν γεράκι, πως ζει ένα θαύμα απερίγραπτο, πως βρίσκεται αλλού, σε μια άλλη ζωή, άλλου (βεβαίως) επιπέδου από την δική σου. Το πρόβλημά σου δεν τον αφορά πιά, έχει μεγάλα θέματα να χειριστεί, δεν μπορεί να ακούει για απλήρωτα κοινόχρηστα, αστέγους, μετανάστες, γριές και γέρους που δεν έχουν πιά καμιά ιατρική κάλυψη και τους έχουν κόψει και τη σύνταξη στη μέση. Όλα αυτά για τον «πολιτευόμενο Θανάση» δεν είναι προτεραιότητες, έχει θέματα με την υφαλοκρηπίδα, με την τρόικα, με το μεγάλο έργο που σχεδιάζει να δρομολογήσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του (τα οποίο θα του αποφέρει κέρδη που εσύ ούτε να τα φανταστείς μπορείς). Βλέπει ομολόγους του υπουργούς και αξιωματούχους άλλων χωρών και του μιλάνε ως ίσος προς ίσον, του σφίγγουν το χέρι, του λένε για την καινούργια του γραβάτα- δεν είναι αστείο, ζει μια μεταμόρφωση ριζική, ξέρει πράγματα που γράφουν ιστορία τώρα που μιλάμε, δεν είναι πια ο Θανάσης που ξέραμε –είναι ένας άλλος Θανάσης. Ναι, τώρα τούς καταλαβαίνω καλύτερα τον Σακελλάριο και τον Γιαννακόπουλο. Ο Θανάσης έχει γίνει «Ο Θανασάκης ο πολιτευόμενος» - δεν είναι πια ο πάσα ένας.
Ναι, αλλά θα πρέπει κάπως να περάσει στα ανώτατα κλιμάκια η πληροφορία πως και εμείς εδώ κάτω, οι περιπατούντες στα πεζοδρόμια, τα χωράφια και τις ασφάλτους, οι μη ιπτάμενοι ως Learjets, δεν είμαστε άοπλοι ούτε πλήρως ακάλυπτοι –παρ’ όλες τις προσπάθειες όλων των εξουσιών. Έχουμε (ακόμα) μία δυνατότητα αντίδρασης που είναι πολύ ισχυρή και που μπορεί ξαφνικά να στείλει τον Θανάση τον πολιτευόμενο ντουγρού πίσω στον παλιό καναπέ του με το τηλεκοντρόλ στο χέρι να βλέπει την Σία στον ΣΚΑΙ – και να αναρωτιέται που την πάτησε, τι μαλακία έκανε και ενώ όλα πήγαιναν τόσο καλά, τελικά δεν του βγήκε.
Γι’ αυτό αν έχει κάναν φίλο καλό και ειλικρινή ο κάθε «πολιτευόμενος Θανάσης» θα πρέπει να του ψιθυρίσει εγκαίρως ότι περπατάει πάνω σε τεντωμένο σχοινί –και αν δεν βάλει μυαλό και πέσει στα σκληρά, θα κάνει πολύ καιρό να συνέλθει.
Οι φίλοι εξ’ άλλου, Θανάση μου, στην ανάγκη φαίνονται…
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=2534#sthash.PhAgUDae.dpuf