Κάθε πρωτοχρονιά κάμνω έναν προϋπολογισμό των όσων σχεδιάζω για το νέο έτος. Εντάξει, μην φανταστείς νούμερα και αναλύσεις και ραβδογράμματα -α πα πα, σιγά μην καλέσω και το δου-νου-του να μου εισηγηθεί απολύσεις! Σου μιλώ για έναν προσωπικό προϋπολογισμό, ένα
πέρσοναλ μπίζνες πλαν! Που αφορά ανθρώπους που αγαπώ και θέλω να επενδύσω περισσότερο πάνω τους, πράματα που με ενδιαφέρουν και θέλω να ασχοληθώ περισσότερο μαζί τους, μέρη που θέλω να επισκεφθώ και να τα περιπατήσω πιο διεξοδικώς. Αλλά και ελλείψεις δικές μου, καταγράφω. Που υπόσχομαι να προσπαθήσω κάπως να τις διορθώσω, να τις απαλύνω ή να χειραφετηθώ μαζί τους. Όλα αυτά είναι βέβαια το ένα κομμάτι του πρότζεκτ.
Το άλλο -ίσως το πιο σημαντικό- έχει να κάμνει με τον απολογισμό των όσων έγιναν στη χρονιά που πέρασε. Τα βάζω κάτω και βγάζω ένα τελικό συμπέρασμα. Για το αν κατάφερα να επιτύχω κάποιους από τους στόχους που είχα θέσει. Για το αν τα πήγα καλά! Μετρώ τα όσα κατάφερα (και μπράβο μου) και τα όσα απέτυχα (α να μου χαθώ!). Και αποφαίνομαι εντέλει. Για το αν η χρονιά βγήκε πλεονασματική ή ελλειμματική. Ουχί στην τσέπη μου μη-χειρότερα, αλλά στο ταμείο της ζωής μου. Ακολουθεί λοιπόν η καθιερωμένη λίστα με όλα εκείνα που θα'χω να θυμάμαι από ετούτο το έτος.
Η τέχνη
Αμέτρητα μουσεία και δεκάδες εκθέσεις. Από πού ν'αρχίσω και τί να πρωτοθυμηθώ; Το Μουσείο Τέχνης στη Σαγκάη με τους στρατευμένους πίνακες, την έκθεση του Κυριάκου Κατζουράκη στο Μπενάκη, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης και το MoMA, τα μελαγχολικά έργα της Helene Schjerfbeck και τις ποπ φωτογραφίες του LaChapelle, το εξαιρετικό Μουσείο Λαϊκών Οργάνων στην Πλάκα, την έκθεση του δαιμόνιου Μποστ ή το εντυπωσιακό Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο; Στα χάιλάιτς, θα πρέπει στα σίγουρα να προσθέσω το παράρτημα του Μουσείου Μπενάκη για τη Γενιά του Μεσοπολέμου, που υπήρξε η αφορμή για δύο αρκετά δημοφιλείς αναρτήσεις (εδώ και εδώ). Το πρόγραμμα περιελάμβανε βεβαίως και σινεμά (αλλά λιγότερο από άλλες χρονιές) με τη Βαρύτητα, τον Κάπτεν Φίλιπς, αλλά και το Χόμπιτ και τους Αθλίους και την Μικρά Αγγλία. Και κάμποσες τηλεοπτικές σειρές που επίσης περιλαμβάνω στην κατηγορία τέχνη, διότι και πού αλλού να κατατάξεις αριστουργήματα όπως το Breaking Bad, το Broadchurch και το American Horror Story; Γιομάτη ήταν η χρονιά, φχαριστημένος είμαι.
Ελλάδα
Παρότι ετούτη η χώρα συνεχίζει να με πληγώνει, παρότι με κερνά απογοητεύσεις και καημούς, παρότι υπάρχουν αδυναμίες της που απλώς δεν μπορώ να υπερβώ, συνεχίζω άοκνα να προσπαθώ. Να την καταλάβω. Και να την εκτιμήσω. Εφέτος συνέχισα να την εξερευνώ με το ενδιαφέρον και την περιέργεια του περιηγητή. Κι ανακάλυψα ανέλπιστα μυστικά της: από τις πλανεύτρες Κυκλάδες μέχρι τα καταγάλανα νερά του Ιονίου, από τ'αρχοντικά των Σπετσών μέχρι την Άφυτο στη Χαλκιδική και τη ζεστή αγκαλιά της Βοϊδοκοιλιάς στην Πύλο. Κι από το Νυμφαίο της Φλώρινας ως τις πελάδες στη Λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου. Επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, γνωρίστηκα καλύτερα με την Πάτρα, βρέθηκα ένα Σάββατο βράδυ για ψώνια στην Καλαμάτα, σκαρφάλωσα στ'Αμπελάκια και στο κάστρο του Πλαταμώνα, ανακάλυψα τις Οινιάδες, χαρτογράφησα το Μαραθώνα, εκτίμησα την Τίρυνθα, έπιασα το Μάη στο Φενεό, περπάτησα το Κρανίδι και το Αιτωλικό, επέστρεψα στην αγαπημένη μου Μεσσήνη. Και κρατάς μυστικό; Αυτά είναι μόνον ελάχιστα από τα μέρη που είδα μέσα σ'αυτή τη χρονιά -ε δεν στα λέω και όλα! Ούτε καν τα μισά!
Ναι, η Ελλάδα με πληγώνει. Και με ξαφνιάζει. Μα είναι πάντοτε παρούσα στη σκέψη μου, στο είναι μου, στον πολιτισμό μου. Όσο μεγαλώνω, επιλέγω κομμάτια της που μπορώ να αγαπήσω. Επιλέγω εκδοχές της που με βοηθούν να γίνομαι κι εγώ πληρέστερος και πιο λειτουργικός.
Παραστάσεις
Παρότι αμέλησα να σου μιλήσω πολύ γι'αυτές, εφέτος είδα κάμποσες και ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Θα ξεχωρίσω τον υπέροχο Ριγολέτο του Βέρντι στο Μέγαρο (με την εξαίσια Βασιλική Καραγιάννη) και την καταπληκτική Σταχτοπούτα του Ροσίνι στο θέατρο Ολυμπιά. Αλλά και το Χορό Μεταμφιεσμένων του Βέρντι που παρακολούθησα στην Όπερα της Στοκχόλμης. Πολύ συμπαθητικός ο Πουπουλένιος με τους Μαρκουλάκη, Πυρπασόπουλο, Παπασπηλιώπουλο και Κουρή, απολαυστικό το Μίστερο Μπούφο του Ντάριο Φο σε σκηνοθεσία Μοσχόπουλου, δυνατός ο Γυάλινος Κόσμος του Τένεσι Ουίλιαμς με την Ναταλία Τσαλίκη, υπέροχη εικαστικά η Ευρυδίκη με την Κόρα Καρβούνη, ενδιαφέρουσα η αναβίωση της Γειτονιάς των Αγγέλων στο Εθνικό. Αλλά καλύτερη όλων, η Γκόλφω του Καραθάνου. Που την είδα δύο φορές και πάλι δεν την εχόρτασα.
Κόσμος
Είμαι εκ πεποιθήσεως ιντερνάσιοναλ. Έτσι και φέτος περπάτησα (και το λέγω εντελώς κυριολεκτικά, διότι σου μιλώ για αμέτρητα χιλιόμετρα με τα δυο μου ποδαράκια) έξι-εφτά χώρες. Βρέθηκα στον Σκανδιναβικό Βορρά, στην Κεντρική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Βόλταρα στη Νέα Υόρκη (από την Τσάινα Τάουν ως το Κόνι Άιλαντ και το Τίφανις) και στη Βοστόνη με τα κορυφαία Πανεπιστήμια του κόσμου (το MIT και το Χαρβαρντ). Επέστρεψα ξανά και ξανά στην αγαπημένη μου Κωνσταντινούπολη. Αλλά πήγα και πολύ παραπέρα. Στις εσχατιές της Ασίας. Στην Κίνα. Από τους ουρανοξύστες της Σαγκάης και του Χονγκ Κονγκ μέχρι την αγορά τροφίμων της Καντόνας και τα πάμφτωχα λασποχώρια της κινεζικής ενδοχώρας. Ναι, εκεί που οι άνθρωποι καλλιεργούν ακόμα τους ορυζώνες, βουτώντας ως τη μέση τους μέσα στα νερά. Και σε όλες αυτές τις διαδρομές, ταξίδεψα στο μέσα μου, έμαθα πράματα και νομίζω βγήκα πολύ κερδισμένος. Ουχί μόνο σε εμπειρίες και γνώσεις και εικόνες. Αλλά κυρίως σε κατανόηση. Του κόσμου τριγύρω μου. Και του εαυτού μου.
Το πτηνό
Εφέτος έγραψα πολύ περισσότερες αναρτήσεις από κάθε άλλη χρονιά. Και μπορεί να σου φαίνεται πως βγαίνουν αβίαστα (ή "στο πόδι" μη-χειρότερα!), αλλά σε διαβεβαιώνω πως προϋποθέτουν κάμποση προσπάθεια. Και χρόνο! Πρώτα σκέφτομαι το θέμα, ύστερα γράφω τα κείμενα, διαλέγω και μοστράρω τις φωτογραφίες, προσπαθώ να απαντάω έγκαιρα σε όλα τα σχόλια, ανεβάζω πράματα στο φέιζμπουκ. Κι όλα αυτά σε μία καθημερινότητα που ξεκινάει στις έξι το πρωί και στην οποία δουλεύω περίπου δώδεκα ώρες. Κι έχω συνάμα τις έγνοιες μου και τις υποχρεώσεις μου και τις δυσκολίες μου. Εντούτοις κι αν ακόμα αναγκάζομαι κάποιες φορές να σκαρώνω μία ανάρτηση στη μία τη νύχτα, το πτηνό παραμένει μία ενασχόληση βαθιά προσωπική και -θα τολμήσω να πω- συναισθηματική. Που κάμνω πάντα με κέφι και με όσο μεγαλύτερη συνέπεια, μου επιτρέπουν οι συνθήκες. Κι έχει ανταμοιβές, αναγνώστα. Κάθε φορά που μου λες ότι φχαριστήθηκες ένα κείμενο, ότι σε ενδιέφερε μία σκέψη, ότι χάρηκες κάποια φωτογραφία μου -αυτά είναι οι ιδικές μου ανταμοιβές. Και σε ευχαριστώ ειλικρινά που μου τις προσφέρεις.
Ήταν μία δύσκολη χρονιά αναγνώστα. Αλλά όπως σου έχω ξαναπεί κι όπως καλά γνωρίζεις, δεν ωφελεί η μεμψιμοιρία και η ηττοπάθεια. Θέλει πείσμα, επιμονή, σκληρή δουλειά. Θέλει και φαντασία και δημιουργικότητα και οίστρο. Θέλει πάνω απ'όλα ανθρώπους. Με τους οποίους θα μπορέσεις να μοιραστείς τα καλά σου και τ'ανάποδά σου. Γιατί μία ζωή αναλογεί στον καθέναν μας, ας τη ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Με αυτές τις σκέψεις αγαπημένε αναγνώστα, σου εύχομαι υγεία και καλοτυχία, δύναμη κι ελπίδα. Για να μπορείς να εκτιμάς τις χαρές και να ανταπεξέρχεσαι στις σκοτούρες. Καλή χρονιά, καλή καρδιά και καλά να τα περάσεις!
toportal.gr