Του Αρη Δαβαράκη
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=1363#sthash.QxFw9uXL.dpuf
Το τι έχουν ακούσει τ’ αυτιά μου και τι έχουν διαβάσει τα ματάκια μου τις τελευταίες μέρες σχετικά με τις «άμεσες πολιτικές εξελίξεις» δεν χωράνε σ’ ένα κείμενο. Φαίνεται πάντως ότι αυτές που λέμε «κρυφές» δημοσκοπήσεις
(και που φυσικό είναι να μετράνε πολύ περισσότερο από αυτές που
πλασάρονται σ’ εμάς τους «πολλούς» από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ) έχουν πανικοβάλλει πολλούς και σοβαρά σκεπτόμενους «παίκτες» του πολιτικού μας τζόγου. Είναι βλέπετε αυτές οι Ευρωεκλογές που δεν αναβάλλονται και που θα λειτουργήσουνε (οι άτιμες!) καθαρά σαν δημοψήφισμα αφού στην ουσία δεν «παίζεται» τίποτα που να μας επηρεάζει άμεσα και θα μπορέσουμε, χωρίς «φόβους» και «πανικούς» να διαμαρτυρηθούμε κατά της άθλιας αυτής και «yes men» συγκυβέρνησης εκ τους ασφαλούς. Αλλά ενώ για μας θα είναι μια ευχάριστη εκτόνωση να τους μαυρίσουμε τους «συγκυβερνήτες» κατά πως τους αξίζει, για την Ν.Δ και κυρίως για το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ η υπόθεση των ευρωεκλογών και της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μεγάλος μπελάς και πολλούς τους οδηγεί σε μεγάλα αδιέξοδα.
Ο κ. Βενιζέλος παίζει το κεφάλι του γιατί το πιθανότερο είναι πως δεν θα πιάσει (ως ΠΑΣΟΚ) το 4,5% και δεν θα μπορέσει να στείλει στην ευρωβουλή ούτε έναν βουλευτή. Το ίδιο φοβάται (και πολύ δίκαια) και η ΔΗΜΑΡ, που θα μείνει και αυτή εκτός παιχνιδιού. Όσο για την Νέα Δημοκρατία ακόμα και οι «φοβισμένοι» από το ενδεχόμενο ενός ισχυρού ΣΥΡΙΖΑ, θα βρουν ευκαιρία να της δείξουν τον θυμό τους (ή την απελπισία τους) χωρίς να «ρισκάρουν». Μπροστά λοιπόν σ’ αυτόν τον τοίχο των …δακρύων, έρχεται η πρωτοβουλία των 58 να προσπαθήσει να σώσει κάπως τα προσχήματα –αν μη τι άλλο. Ο κ. Βενιζέλος αποφασίζει να μην κατέβει το ΠΑΣΟΚ ως ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές αλλά με μια άλλη ονομασία, ώστε να μην διακινδυνεύσει την θέση του ως προέδρου της «μεγάλης σοσιαλιστικής παρατάξεως». Αυτό κατ’ αρχήν ακούγεται στ’ αυτιά του κάθε λογικού ανθρώπου τουλάχιστον ως καραγκιοζιλίκι και θέατρο του παραλόγου και της απελπισία : «Το ΠΑΣΟΚ δεν κατεβαίνει στις ευρωεκλογές». Τι επιχείρημα θα μπορούσε να στηρίξει μια τέτοια απόφαση; Τι θα πει το ΠΑΣΟΚ στους, έστω λίγους πιά, ψηφοφόρους του; «Φοβάμαι»; Και αφού την ίδια μέρα γίνονται και οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, πώς θα κατέβει σε όλη την Ελλάδα να διεκδικήσει τις θέσεις του στα Δημοτικά και τα Νομαρχιακά συμβούλια; Στις Δημοτικές θα είναι «ΠΑΣΟΚ» και, την ίδια μέρα, στις Ευρωεκλογές θα είναι «κάτι άλλο»; Ακόμα και για τον πιο αδιάφορο μια τέτοια στάση «διαβάζεται» από γελοία έως αξιοθρήνητη - μα πάνω απ'όλα ηττοπαθής.
Η κ. Διαμαντοπούλου, συναισθανόμενη το γελοίον του πράγματος, βρήκε μια άλλη φόρμουλα: Να διαλυθεί και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ και να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα με τους 58 της «Κεντροαριστεράς» συν πρώην ΠΑΣΟΚ και πρώην ΔΗΜΑΡ, μπας και πιαστεί ο πνιγμένος από τα μαλλιά του. Μιλούν τόσο σοβαρά και γι’ αυτό το ενδεχόμενο που αναρωτιέσαι πραγματικά «πού ζουν»; Υποτιμούν τόσο πολύ το εκλογικό σώμα και τους ψηφοφόρους τους; Δεν βλέπουν ότι όλοι βλέπουμε, ότι δεν είναι τυφλοί οι έχοντες δικαίωμα ψήφου ούτε εντελώς λοβοτομημένοι; Δηλαδή αυτοί που δεν θέλουν πιά το ΠΑΣΟΚ και αυτοί που δεν θέλουν την ΔΗΜΑΡ θα πάνε να ψηφίσουνε «ΠασοκοΔημάρ» – καμουφλαρισμένο από τον κ. Γιαννίτση, τον κ. Παγουλάτο ή τον κ. Αλιβιζάτο; Και αντιστρόφως, οι «κεντρώοι» ψηφοφόροι που αναζητούν στέγη και δεν θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ με τίποτα, αυτοί που κάπως θα βολευόντουσαν κάτω από την «αξιοπρεπή» ομπρέλα των «58», θα πάνε παρέα με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ; Μα αν δεν τους ενοχλούσε το ΠΑΣΟΚ ή η ΔΗΜΑΡ τους «Κεντρώους» θα τα ψήφιζαν αυτά τα κόμματα και δεν θα υπήρχε ζήτημα.
Όσο για την Νέα Δημοκρατία που, φυσικό είναι, στις ευρωεκλογές να φάει πολύ ξύλο (και πολύ φούμο) δεν μπορεί να κάνει τίποτα –εκτός αν αναζητήσει και αυτή άλλες λύσεις, ευκαιριακές. Σε ένα από τα «καφέ» (και όχι πιά «καφενεία») όπου συχνάζω, άκουσα ότι η τρόϊκα σκέφτεται να επιβάλλει άλλον πρωθυπουργό από τον Σαμαρά (το τι ακούει κανείς ΔΕΝ περιγράφεται πια) και ότι και ο ίδιος ο Σαμαράς δεν είναι αρνητικός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο για να μην χρεωθεί προσωπικά την μεγάλη κατρακύλα που είναι φυσικό να υποστεί το κόμμα του μετά από τόσα βάσανα που («αναγκάστηκε από τους δανειστές»!) να επιβάλλει στον ελληνικό λαό.
Η όλη εικόνα μυρίζει πανικό. Οι δημοσκοπικές προβλέψεις για ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΝΔ είναι αποκαρδιωτικές, τουλάχιστον γι’ αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις που περιμένουν στη γωνία της Ελληνικής Προεδρίας (γιατί έχουμε και αυτό). Αντίθετα για τον ΣΥΡΙΖΑ οι προβλέψεις είναι καλές. Πολύ φοβάμαι ότι όσες «μεταμφιέσεις» και να επιχειρηθούν οι ψηφοφόροι ξέρουν πιά με ποιους έχουν να κάνουν. Όλοι μας ξέρουμε ποιος είναι ποιος και τι φοβάται. Και ο κ. Βενιζέλος σε αυτή τη φάση εξελίσσεται σε σχεδόν τραγικό πρόσωπο πιά, αφού κινδυνεύει να οδηγήσει αυτός το ΠΑΣΟΚ στην εκλογική ανυπαρξία και την διάλυσή του – για να αντιμετωπίσει μετά χωρίς βουλευτικές ασυλίες και νόμους περί ευθύνης υπουργών τα ερωτήματα που τίθενται για την λίστα Λαγκάρντ και για το αδικαιολόγητα τεράστιο χρονικό διάστημα που την κράτησε καλά κρυμμένη στο συρτάρι του.
Όπως και να έχει οι γιορτές πλησιάζουν και το 2014 είναι ήδη εδώ. Οι ευρωεκλογές και οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση θα μας αποκαλύψουν πολλές (σκληρές για μερικούς) αλήθειες που ΔΕΝ αποφεύγονται –όσο και αν μετατεθεί το καρναβάλι ημερολογιακά, μήπως και συμπέσει με τις ανοιξιάτικες κάλπες.
πλασάρονται σ’ εμάς τους «πολλούς» από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ) έχουν πανικοβάλλει πολλούς και σοβαρά σκεπτόμενους «παίκτες» του πολιτικού μας τζόγου. Είναι βλέπετε αυτές οι Ευρωεκλογές που δεν αναβάλλονται και που θα λειτουργήσουνε (οι άτιμες!) καθαρά σαν δημοψήφισμα αφού στην ουσία δεν «παίζεται» τίποτα που να μας επηρεάζει άμεσα και θα μπορέσουμε, χωρίς «φόβους» και «πανικούς» να διαμαρτυρηθούμε κατά της άθλιας αυτής και «yes men» συγκυβέρνησης εκ τους ασφαλούς. Αλλά ενώ για μας θα είναι μια ευχάριστη εκτόνωση να τους μαυρίσουμε τους «συγκυβερνήτες» κατά πως τους αξίζει, για την Ν.Δ και κυρίως για το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ η υπόθεση των ευρωεκλογών και της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μεγάλος μπελάς και πολλούς τους οδηγεί σε μεγάλα αδιέξοδα.
Ο κ. Βενιζέλος παίζει το κεφάλι του γιατί το πιθανότερο είναι πως δεν θα πιάσει (ως ΠΑΣΟΚ) το 4,5% και δεν θα μπορέσει να στείλει στην ευρωβουλή ούτε έναν βουλευτή. Το ίδιο φοβάται (και πολύ δίκαια) και η ΔΗΜΑΡ, που θα μείνει και αυτή εκτός παιχνιδιού. Όσο για την Νέα Δημοκρατία ακόμα και οι «φοβισμένοι» από το ενδεχόμενο ενός ισχυρού ΣΥΡΙΖΑ, θα βρουν ευκαιρία να της δείξουν τον θυμό τους (ή την απελπισία τους) χωρίς να «ρισκάρουν». Μπροστά λοιπόν σ’ αυτόν τον τοίχο των …δακρύων, έρχεται η πρωτοβουλία των 58 να προσπαθήσει να σώσει κάπως τα προσχήματα –αν μη τι άλλο. Ο κ. Βενιζέλος αποφασίζει να μην κατέβει το ΠΑΣΟΚ ως ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές αλλά με μια άλλη ονομασία, ώστε να μην διακινδυνεύσει την θέση του ως προέδρου της «μεγάλης σοσιαλιστικής παρατάξεως». Αυτό κατ’ αρχήν ακούγεται στ’ αυτιά του κάθε λογικού ανθρώπου τουλάχιστον ως καραγκιοζιλίκι και θέατρο του παραλόγου και της απελπισία : «Το ΠΑΣΟΚ δεν κατεβαίνει στις ευρωεκλογές». Τι επιχείρημα θα μπορούσε να στηρίξει μια τέτοια απόφαση; Τι θα πει το ΠΑΣΟΚ στους, έστω λίγους πιά, ψηφοφόρους του; «Φοβάμαι»; Και αφού την ίδια μέρα γίνονται και οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, πώς θα κατέβει σε όλη την Ελλάδα να διεκδικήσει τις θέσεις του στα Δημοτικά και τα Νομαρχιακά συμβούλια; Στις Δημοτικές θα είναι «ΠΑΣΟΚ» και, την ίδια μέρα, στις Ευρωεκλογές θα είναι «κάτι άλλο»; Ακόμα και για τον πιο αδιάφορο μια τέτοια στάση «διαβάζεται» από γελοία έως αξιοθρήνητη - μα πάνω απ'όλα ηττοπαθής.
Η κ. Διαμαντοπούλου, συναισθανόμενη το γελοίον του πράγματος, βρήκε μια άλλη φόρμουλα: Να διαλυθεί και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ και να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα με τους 58 της «Κεντροαριστεράς» συν πρώην ΠΑΣΟΚ και πρώην ΔΗΜΑΡ, μπας και πιαστεί ο πνιγμένος από τα μαλλιά του. Μιλούν τόσο σοβαρά και γι’ αυτό το ενδεχόμενο που αναρωτιέσαι πραγματικά «πού ζουν»; Υποτιμούν τόσο πολύ το εκλογικό σώμα και τους ψηφοφόρους τους; Δεν βλέπουν ότι όλοι βλέπουμε, ότι δεν είναι τυφλοί οι έχοντες δικαίωμα ψήφου ούτε εντελώς λοβοτομημένοι; Δηλαδή αυτοί που δεν θέλουν πιά το ΠΑΣΟΚ και αυτοί που δεν θέλουν την ΔΗΜΑΡ θα πάνε να ψηφίσουνε «ΠασοκοΔημάρ» – καμουφλαρισμένο από τον κ. Γιαννίτση, τον κ. Παγουλάτο ή τον κ. Αλιβιζάτο; Και αντιστρόφως, οι «κεντρώοι» ψηφοφόροι που αναζητούν στέγη και δεν θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ με τίποτα, αυτοί που κάπως θα βολευόντουσαν κάτω από την «αξιοπρεπή» ομπρέλα των «58», θα πάνε παρέα με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ; Μα αν δεν τους ενοχλούσε το ΠΑΣΟΚ ή η ΔΗΜΑΡ τους «Κεντρώους» θα τα ψήφιζαν αυτά τα κόμματα και δεν θα υπήρχε ζήτημα.
Όσο για την Νέα Δημοκρατία που, φυσικό είναι, στις ευρωεκλογές να φάει πολύ ξύλο (και πολύ φούμο) δεν μπορεί να κάνει τίποτα –εκτός αν αναζητήσει και αυτή άλλες λύσεις, ευκαιριακές. Σε ένα από τα «καφέ» (και όχι πιά «καφενεία») όπου συχνάζω, άκουσα ότι η τρόϊκα σκέφτεται να επιβάλλει άλλον πρωθυπουργό από τον Σαμαρά (το τι ακούει κανείς ΔΕΝ περιγράφεται πια) και ότι και ο ίδιος ο Σαμαράς δεν είναι αρνητικός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο για να μην χρεωθεί προσωπικά την μεγάλη κατρακύλα που είναι φυσικό να υποστεί το κόμμα του μετά από τόσα βάσανα που («αναγκάστηκε από τους δανειστές»!) να επιβάλλει στον ελληνικό λαό.
Η όλη εικόνα μυρίζει πανικό. Οι δημοσκοπικές προβλέψεις για ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΝΔ είναι αποκαρδιωτικές, τουλάχιστον γι’ αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις που περιμένουν στη γωνία της Ελληνικής Προεδρίας (γιατί έχουμε και αυτό). Αντίθετα για τον ΣΥΡΙΖΑ οι προβλέψεις είναι καλές. Πολύ φοβάμαι ότι όσες «μεταμφιέσεις» και να επιχειρηθούν οι ψηφοφόροι ξέρουν πιά με ποιους έχουν να κάνουν. Όλοι μας ξέρουμε ποιος είναι ποιος και τι φοβάται. Και ο κ. Βενιζέλος σε αυτή τη φάση εξελίσσεται σε σχεδόν τραγικό πρόσωπο πιά, αφού κινδυνεύει να οδηγήσει αυτός το ΠΑΣΟΚ στην εκλογική ανυπαρξία και την διάλυσή του – για να αντιμετωπίσει μετά χωρίς βουλευτικές ασυλίες και νόμους περί ευθύνης υπουργών τα ερωτήματα που τίθενται για την λίστα Λαγκάρντ και για το αδικαιολόγητα τεράστιο χρονικό διάστημα που την κράτησε καλά κρυμμένη στο συρτάρι του.
Όπως και να έχει οι γιορτές πλησιάζουν και το 2014 είναι ήδη εδώ. Οι ευρωεκλογές και οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση θα μας αποκαλύψουν πολλές (σκληρές για μερικούς) αλήθειες που ΔΕΝ αποφεύγονται –όσο και αν μετατεθεί το καρναβάλι ημερολογιακά, μήπως και συμπέσει με τις ανοιξιάτικες κάλπες.