Η επιστολή του αυτόχειρα Δημήτρη Χριστούλα:
To NewsIt επικοινώνησε με την κόρη του 77χρονου αυτόχειρα, η οποία μας απέστειλε την παρακάτω επιστολή ως επίσημη δήλωση για την πράξη του πατέρα της, ενώ η οικογένεια του αυτόχειρα επιθυμεί τη δημοσίευση του ονόματός του μιας και θεωρεί την ενέργειά του καθαρά συνειδητή πολιτική πράξη.
Η επιστολή της κόρης του αυτόχειρα:
Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ΄΄ τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας΄΄, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς. .. Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου ΄΄ To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία..μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση΄΄.
Έμμυ Χριστούλα
Η αυτοκτονία αυτή ήταν μια γροθιά στο στομάχι της ελληνικής κοινωνίας. Ένα βίαιο ξύπνημα από τον προσωπικό και κοινωνικό μας λήθαργο. Ένας άνθρωπος αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του και επιλέγει συνειδητά, την πιο ιδιωτική στιγμή του, να την κάνει δημόσια. Στην πιο κεντρική πλατεία της χώρας, μπροστά στα μάτια εκατοντάδων πολιτών. Με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Σοκαρισμένη, συγκλονισμένη, οι λέξεις δε μπορούν να περιγράψουν απόλυτα την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας μετά την αυτοκτονία του 77χρονου άνδρα. Ενός ανθρώπου που δούλεψε έκανε οικογένεια, μεγάλωσε παιδί, αλλά επέλεξε να αυτοκτονήσει, ένα «αξιόπρεπες τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου», όπως έγραψε στο ιδιόχειρο σημείωμά του.
To NewsIt επικοινώνησε με την κόρη του 77χρονου αυτόχειρα, η οποία μας απέστειλε την παρακάτω επιστολή ως επίσημη δήλωση για την πράξη του πατέρα της, ενώ η οικογένεια του αυτόχειρα επιθυμεί τη δημοσίευση του ονόματός του μιας και θεωρεί την ενέργειά του καθαρά συνειδητή πολιτική πράξη.
Η επιστολή της κόρης του αυτόχειρα:
Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ΄΄ τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας΄΄, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς. .. Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου ΄΄ To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία..μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση΄΄.
Έμμυ Χριστούλα
Η αυτοκτονία αυτή ήταν μια γροθιά στο στομάχι της ελληνικής κοινωνίας. Ένα βίαιο ξύπνημα από τον προσωπικό και κοινωνικό μας λήθαργο. Ένας άνθρωπος αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του και επιλέγει συνειδητά, την πιο ιδιωτική στιγμή του, να την κάνει δημόσια. Στην πιο κεντρική πλατεία της χώρας, μπροστά στα μάτια εκατοντάδων πολιτών. Με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Σοκαρισμένη, συγκλονισμένη, οι λέξεις δε μπορούν να περιγράψουν απόλυτα την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας μετά την αυτοκτονία του 77χρονου άνδρα. Ενός ανθρώπου που δούλεψε έκανε οικογένεια, μεγάλωσε παιδί, αλλά επέλεξε να αυτοκτονήσει, ένα «αξιόπρεπες τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου», όπως έγραψε στο ιδιόχειρο σημείωμά του.