Oι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο έρευνας της Κρυσταλίας Πατούλη - ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων. Σήμερα, δημοσιεύουμε τις απαντήσεις του μουσικού ερμηνευτή Γιώργου Μεράντζα.Το αίσθημα της ευθύνης δεν είναι γονίδιο που κουβαλάμε απ’ τη μάνα μας αλλά το κατακτάμε με πολύ κόπο και ανάλογη παιδεία στο στίβο της ζωής. Κατά τη ταπεινή μου γνώμη είναι απ' τα σημαντικότερα γνωρίσματα του ανθρώπου και του προσδίδει ξεχωριστή υπόσταση.
Ποιος ευθύνεται λοιπόν για τη σημερινή κατάσταση; Η ποιο εύκολη απάντηση που ακούμε καθημερινά είναι: Οι άλλοι!!
Η αλήθεια κατά τη γνώμη μου είναι πως έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης αλλά όχι ισόποσο .
Η δικιά μας ευθύνη, η ευθύνη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού είναι που τους αφήσαμε να μας φτάσουν μέχρι εδώ. Από κει και πέρα υπάρχει ο χώρος του εγκλήματος με συγκεκριμένους ενόχους, ονόματα και διευθύνσεις.
Χρόνια τώρα εναλλασσόμενοι πολιτικοί συγκεκριμένων οικογενειών με τα γιουσουφάκια τους, τους ρεγουλατόρους, τους κουμπάρους τους και τους μπράβους τους σαν σιχαμεροί αρουραίοι ‘πιράνχας’ μας φάγανε όλο το υπόστρωμα και τα υποστυλώματα και επήλθε η κατάρρευση.
Σ αυτές τις περιπτώσεις, ακόμα και αν δεν το νιώθουν όλοι οι ένοχοι, δείχνουν (για τα μάτια έστω) μεταμέλεια, για να σώσουν το τομάρι τους και ζητάν από το δικαστή λαό συγχώρεση. Αμ δε! Ετούτοι δεν έχουν ταίρι. ‘Δεν υπάρχουν’ που λέει και η νεολαία μας! Διαγκωνίζονται καθημερινά και ανερυθρίαστα για να μας σώσουν πάλι.
Από ποιόν ρε δίποδα όντα της ρεμούλας και της καταστροφής; Εσείς μας φτάσατε ως εδώ, στηριγμένοι βεβαίως στην αδελφή εξουσία των μέσων ενημέρωσης και αποχαύνωσης (συνεταιράκια) και ειδικότερα στους επικεφαλείς κονδυλοφόρους, γενναία αμειβόμενους αλλά όχι και φορολογούμενους, αφού είναι ενταγμένοι στα άγραφα κατάστιχα των ειδικών κονδυλίων των υπουργείων, υπηρετώντας την πατρίδα κατ ‘εντολήν του μεγάλου αδερφού.
Ως εδώ! Δεν μπορεί να σουρώνουμε μόνο εμείς, πάντα ίδιοι εις τον πάσαλο δεμένοι και αβοήθητοι. Όλοι οι άλλοι οι δικοί σας άλλοι οι υποστηρικτές και συνεργάτες σας, απ έξω άθικτοι, ανεξέλεγκτοι και θα ‘ρθουν μάλιστα να μας αγοράσουν μπιρ παρά όταν οι συνθήκες θα τους διευκολύνουν.
Εμείς δεν είχαμε ποτέ καπιταλισμό εμείς είχαμε πάντα κανιβαλισμό. Για κάτι ψιλοέπιπλα πήγε ο λόρδος φυλακή, ενώ εδώ ούτε ένας ένοχος. Ως εδώ. Το αλόγιστο κέρδος είναι η αιτία. Το σύστημα δε ζει μια ακόμα κυκλική κρίση αλλά δυσκολεύεται να βρει λύση γιατί ο μεγάλος εχθρός είναι μέσα στο ίδιο σύστημα και το ίδιο δυνατός. Ας το πάρουν απόφαση θα εγγράψουν και αυτοί ποσοστιαία απομίωση των κεφαλαίων τους για να επέλθει ισορροπία. Τη δικιά τους ισορροπία του συστήματος εννοώ για όσο ακόμα θα αντέξει.
Δεν ακούτε τη βουή; Έρχεται ο οδοστρωτήρας που θα μας πονέσει όλους βέβαια αλλά θα περάσει από πάνω σας και θα σας εξαφανίσει.
Θα νομίζεται πως είμαι ένας αγανακτισμένος, υπερβολικός και συγχυσμένος πολίτης.
Όχι ποια. Ξεφοβήθηκα τώρα για τα καλά και δεν τρώω το παραμύθι σας.
Αφήστε και την καραμέλα της συνενοχής, εκφοβίζοντας τον κοσμάκη με το άχαρο επαναλαμβανόμενο και μονότονο ποίημα σας: Τη δόση πατριώτες να πάρουμε για τους μισθούς και τις συντάξεις. Πάλι ψέματα ακόμη και τούτη την ώρα της κρίσης. Αφού όλοι το ξέρουμε πια πως τα χρήματα όλων των δόσεων εξοφλούν ένοχα δάνεια του παρελθόντος με νέα δάνεια που εξαγνίζονται και δε μπορούν να κουρευτούν στο μέλλον. Η νέα δόση λοιπόν αποποινικοποιεί το νέο δάνειο κατ’ εντολήν των ’’συμπαραστατών φίλων και δανειστών μας’’.
Αμ' το άλλο. "Να πάμε όλοι μαζί". Που να πάμε μαζί; Δε γίνεται, γιατί εσείς δεν έχετε μέλλον και εμείς μπορεί να δυσκολευτούμε πολύ αλλά θα τα καταφέρουμε γιατί τώρα ξέρουμε και η ιστορία και η γνώση θα μας φωτίσει το δρόμο.
Έχετε ξεπεράσει κάθε όριο ανυποληψίας, αναξιοπιστίας και ανηθικότητας και δεν χρειάζεται να γυρίσουμε χρόνια πίσω για να σας τσεκάρουμε. Αρκούν μόνο μερικές βδομάδες ή και μέρες ακόμη για να σαλτάρουμε απ’ τις απίστευτα εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις σας.
Μερικοί βέβαια είναι πρωταθλητές και κάνουν κωλοτούμπες και την ίδια μέρα.
Κουρέψτε λοιπόν, χωρίς την άδεια μας, την πλούσια λαμπερή μας κόμη (όσοι έχουν πια από μας) όχι όμως και το κουράγιο μας, την αντοχή μας, τη θύμηση μας, τα όνειρα μας. Ναι τα όνειρα μας. Αυτά αντέχουν ακόμα. Μπορεί τούτες τις μέρες που ‘’ο άνεμος μας κυνηγάει’’ να μας τα έχετε σκεπάσει με φούμο τα όνειρα μας αλλά με ένα τίναγμα θα ξαναλάμψουν στο φώς και θα λάβουν τα όνειρα εκδίκηση που λέει και ο ποιητής.
Όσο για τους περισσότερους απ όλους αυτούς τους καθηγητές οικονομίας που γεμίσανε όλες αυτές τις εκπομπές της ΤV ή αρθρογραφώντας ασύστολα στον τύπο για να μας σώσουν και αυτοί όντας όλοι τους αντικειμενικοί και ανεπηρέαστοι αλλά αμειβόμενοι (γιατί είναι μικρός ο κόσμος) παχυλά από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Ανάλογα με το συμφέρον και η πρόταση.
Αλήθεια που ήσασταν τόσα χρόνια κρυμμένοι πατριώτες μου; Γιατί δεν μας τα λέγατε νωρίτερα να μην φτάσουμε στην καταστροφή; Ένοχη σιωπή μα πανάκριβη. Αρκετά με τις διαπιστώσεις γιατί σ’ αυτό είμαστε όλοι μανούλες.
Στο έργο τώρα. Τι πρέπει να κάνουμε; Εγώ λέω να πάμε πίσω στην εργασία, στην παραγωγή, να ξαναθυμηθεί ο αγρότης να οργώνει, ο βοσκός να βοσκά και να πληθαίνει το κοπάδι του, ο επιχειρηματίας να επιχειρεί και όχι να αποχωρεί για άλλους τόπους και άλλες γλυκές και συμφέρουσες πατρίδες.
Να λέμε αλήθειες όσο γίνεται περισσότερες, στα παιδιά μας, στις γυναίκες μας, στους φίλους μας, ναι στους φίλους μας που είναι και η μεγαλύτερη περιουσία μας. Να ξαναχτίσουμε τα σχολειά μας, με βιβλία που θα ‘χουν μέσα χρήσιμη γνώση για τα παιδιά μας και θα τα οδηγήσει σε μια κοινωνία με κανόνες και αξιοκρατία. Η εργασία δεν θα είναι παράνομη λέξη αλλά βασικό δικαίωμα. Γιατί τόσα χρόνια είχαμε κατρακυλήσει στην ευκολία και είχαμε κάνει τη συνείδησή μας λάστιχο .
Ξέρω ότι σας φαίνομαι ονειροπόλος, αλλά το προτιμώ. Γιατί το πρώτο βήμα της πορείας είναι το όνειρο. Και ξέρω καλά ότι στο μάταιο τούτο κόσμο δεν έχει σημασία αν ζεις, αλλά πως ζεις και πως φεύγεις, γιατί όπως λέει και ο ποιητής: ’’Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος και αν είδες, είδες’’.
απο tvxs.gr