Ο λόγος είναι πως πλέον δεν έχουν ουδεμία πολιτική νομιμοποίηση για να
προχωρήσουν στα σχέδια τους για (α) διάσωση των τραπεζών με αμύθητα ποσά
ως "πακέτα σωτηρίας" και (β) εξαθλίωσης των κατώτερων τάξεων, ειδικά
των εργατών, προκειμένου να δεχτούν να εργάζονται με πολύ χαμηλότερους
μισθούς.Σε παλιότερο ποστ μας, που το είχαμε γράψει στις 11 Οκτωβρίου 2011 είχαμε αναφερθεί στο σενάριο ενός δημοψηφίσματος, γράφοντας μεταξύ άλλων τα εξής:
Καθώς το "κούρεμα", η "ελεγχόμενη χρεωκοπια", η υποθήκευση των "ασημικών", η φτωχοποίηση του λαού θεωρούνται δεδομένα, το μεγάλο ερώτημα στη "δημόσια συζήτηση" είναι πλέον η παραμονή ή μη της Ελλάδας στο ευρώ.
Πριν δούμε το τι σχεδιάζουν αυτοί, ας δούμε την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, όπου η πλειοψηφία του κόσμου εξακολουθεί να προτιμά την παραμονή στην ευρωζώνη. Αυτή η συμπεριφορά μοιάζει βέβαια με τη συμπεριφορά ενός "ξεπεσμένου ευγενή", που εξακολουθεί να κυκλοφορεί με ωραία ρούχα και ακριβά αρώματα, παρότι έχει χρεωκοπήσει, ώστε να δείχνει προς τα έξω ότι τάχα είναι πλούσιος. Αυτό βέβαια δε μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, και αργή ή γρήγορα η υποστήριξη προς το ευρώ θα εξαντληθεί.
Γι' αυτό και μια -έστω πολύ ριψοκίνδυνη- επιλογή της κυβέρνησης θα ήταν να κάνει το περιβόητο δημοψήφισμα που προανήγγειλε ο Καστανίδης στη Βουλή με θέμα το ευρώ. Αν το κάνει τώρα, πιθανότατα θα το κερδίσει (διότι ναι μεν οι περισσότεροι βρίζουν την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, κτλ, κτλ, κτλ, ωστόσο υπάρχουν θέματα -όπως το ευρώ- που ξεπερνούν τα στενά κομματικά όρια και σε αυτά ο λαός δεν φαίνεται σήμερα να είναι έτοιμος να σπάσει πλήρως τους δεσμούς τους με τις βαθύτερες στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης).
Τα πράγματα με το ευρώ τα έχουμε ξαναδεί εδώ και καιρό - ωστόσο θεωρώ ότι νομοτελειακά η πλειοψηφία του κόσμου θα ταχθεί τελικά εναντίον του. Απλά θα αργήσει να το συνειδητοποιήσει, και άρα θα είναι "πολύ αργά", καθώς οι "εταίροι" μας φέρουν τη δική τους "λύση" για την Ελλάδα, με το ευρώ δύο ταχυτήτων. Έτσι κι αλλιώς, οι "εταίροι" πλέον αποφασίζουν μόνοι τους, χωρίς καν να συνδιαλέγονται ιδιαίτερα με την κυβέρνηση ανδρείκελων που υπάρχει στην Ελλάδα, και άρα όσο ο λαός δεν ανατρέπει αυτή την κυβέρνηση, θα βρίσκεται στο έλεος τους. Μόνο που αυτοί δεν έχουν σκοπό να δείξουν καν έλεος.
- Ο λόγος για τον οποίο ισχυρίζομαι ότι νομοτελειακά η πλειοψηφία να στραφεί εναντίον του ευρώ είναι ο εξής: Το ευρώ το έχουμε ξαναπεί ότι είναι ένα "υπερβολικά σκληρό" νόμισμα για την Ελλάδα, έχει δηλαδή μια "υπερβολικά υψηλή" ισοτιμία, που δεν επιτρέπει στις βιομηχανικές/αγροτικές εξαγωγές να είναι "ανταγωνιστικές".
Για την ακρίβεια, μόνο η Γερμανία μπορεί να αντέξει τις σημερινές ισοτιμίες του ευρώ, λόγω της ανώτερης ποιότητας/τεχνογνωσίας που διαθέτουν οι εξαγωγές της (τα made in Germany προϊόντα είναι τα ακριβότερα, αλλά έχουν και την καλύτερη ποιότητα οπότε πουλιούνται). Όλες οι υπόλοιπες χώρες έχουν πρόβλημα, και έτσι πολύ θα ήθελαν να υποτιμήσουν το νόμισμα, να μειώσουν έτσι εμμέσως το εργατικό κόστος + τα λοιπά λειτουργικά κόστη, και έτσι να γίνουν "ανταγωνιστικές".
Βέβαια, σε όλες τις χώρες, ακόμα και στην Ελλάδα, υπάρχουν και επιχειρήσεις που "μπορούν να σταθούν στο διεθνή ανταγωνισμό", ωστόσο ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα οι επιχειρήσεις αυτές είναι λίγες. Οι υπόλοιπες δεν αντέχουν, και βάζουν λουκέτο. Και μάλιστα κλείνουν με τρομερούς ρυθμούς, λόγω της "λιτότητας" που προωθεί η ντόπια και η ξένη άρχουσα τάξη, και ρίχνει τους μισθούς, και άρα και την αγοραστική δύναμη των εργατών, οξύνοντας την ύφεση (με τελικό βέβαια στόχο να τσακιστεί η εργατική τάξη, και λόγω της ανεργίας και της φτώχειας να δεχτεί να εργασθεί από εδώ και πέρα με μισθούς πείνας και μηδαμινά δικαιώματα).
Όσο λοιπόν μεγαλώνει ο αριθμός των λουκέτων, των ανέργων, των φτωχών, κτλ, τόσο θα χάνεται και η υποστήριξη προς το ευρώ, διότι όλοι θα αναζητούν τρόπους για να επιβιώσουν. Και τελικά απλά θα έχουμε έξοδο από την ευρωζώνη - άλλωστε, η Γερμανία αμφιταλαντεύεται για το αν θέλει να κρατήσει τους πάντες εντός της ευρωζώνης, ή αν θέλει να συνεχίσει σε μια ευρωζώνη με λιγότερα αλλά πιο "ανταγωνιστικά" μέλη.
Όσο για το αν "θα φύγει η Ελλάδα", αν "θα φύγει η Γερμανία", ή αν "η Γερμανία διώξει την Ελλάδα", καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν: Για παράδειγμα ξέρω περίπτωση εργοδότη που ήθελε να απολύσει έναν εργαζόμενο, αλλά επειδή δεν ήθελε να του καταβάλλει αποζημίωση, δεν τον απέλυσε, και απλά του έβαζε κάθε μέρα άπειρη δουλειά, ώσπου μια μέρα ο εργάτης αυτός δεν άντεξε και παραιτήθηκε. Αυτή η "παραίτηση" βέβαια είναι στην πραγματικότητα μια απόλυση που εντέχνως μετατράπηκε σε "παραίτηση", προς όφελος του εργοδότη, που τσέπωσε για την πάρτυ του τα λεφτά της αποζημίωσης. Αντίστοιχα βέβαια υπάρχουν και -λιγότερες- περιπτώσεις "απολύσεων", στις οποίες ο εργάτης ήθελε να παραιτηθεί, και απλά άρχισε να μην αποδίδει στη δουλειά, ώστε να απολυθεί και να κερδίσει την αποζημίωση.
apo athens.indymedia.org