web stats

6.7.11

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου


Με την έγκριση του νέου πακέτου βοήθειας, «η κυριαρχία των Ελλήνων θα μειωθεί σημαντικά», μας ενημέρωσε επισήμως χτες ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλωντ Γιούνκερ.

Ο οποίος σε συνέντευξη του στο γερμανικό focus, από τους μεν Ευρωπαίους ζήτησε να μην προσβάλλουν τους Έλληνες, αλλά να επιδείξουν τη μέγιστη αλληλεγγύη. Και από τους Έλληνες να μην προσβάλλουν τους Ευρωπαίους (η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν το είπε, αλλά το άφησε να εννοηθεί) αλλά να επιδείξουν τη μέγιστη συνέπεια.


Κατά τα άλλα ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, αφού επεσήμανε τις ευθύνες της Αθήνας για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, δίνοντας έμφαση στη μεγάλη αύξηση των μισθών(!) την τελευταία δεκαετία, καθόρισε και το όφελος των Ελλήνων από τη σημαντική μείωση της κυριαρχίας τους. Με το νέο πακέτο βοήθειας το ελληνικό πρόβλημα θα λυθεί, χωρίς να επιβαρυνθεί περαιτέρω η Αθήνα. Όλα δηλαδή θα τα αναλάβουν οι Ευρωπαίοι και οι τράπεζες. Αρκεί εμείς να παραχωρήσουμε την κυριαρχία μας και να παραμείνουμε στο λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, και τ’ αγόρι μου.

Η λουξεμβούργια ωστόσο λογική του «κυρίου ευρώ», δημιουργεί ορισμένα σοβαρά ερωτηματικά, που με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπο και τον ρόλο του είναι ενοχλητικά. Πρώτα-πρώτα πώς είναι δυνατό να υποστηρίζει ότι η νέα βοήθεια δεν θα έχει κόστος για την Αθήνα, όταν στην ίδια συνέντευξη προδιαγράφει το μέλλον της Ελλάδας ως περίπου ευρωπαϊκού προτεκτοράτου; Τι μεγαλύτερο κόστος υπάρχει για ένα λαό, από την απώλεια της εθνικής του κυριαρχίας; Πώς το βλέπουν δηλαδή στο Λουξεμβούργο;

Δεύτερο, πώς παραβλέπει το οικονομικό και το κοινωνικό κόστος από τα μέτρα «εξυγίανσης» και τις «μεταρρυθμίσεις» που επιβάλλονται ήδη στην Αθήνα; Πώς πιστεύει ότι οι Έλληνες μειωμένης κυριαρχίας θα επιδείξουν «συνέπεια» απέναντι σε πολιτικές οι οποίες έχουν ήδη σακατέψει το λαϊκό εισόδημα και οδηγήσει σε απόγνωση εκατομμύρια οικογένειες; Πώς υπολογίζει δηλαδή ότι οι Έλληνες θα δεχτούν έτσι απλά να γίνουν Ιφιγένεια της Ευρώπης για να πνεύσει ούριος άνεμος στα πανιά του ευρώ και της ευρωπαϊκής οικογένειας των Γιούνκερ;

Προφανώς αυτά δεν απασχολούν τους ιθύνοντες της Ευρώπης. Ίσως γιατί δίνουν μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι πρέπει στο πρόθυμο Μαξίμου και λιγότερη απ’ ό,τι αξίζει στο απρόθυμο Σύνταγμα. Προετοιμάζοντας έτσι μεθοδικά το επόμενο λάθος τους…