Προς
πώληση: τέσσερα Airbus, μια κρατική εταιρεία στοιχημάτων και ένας ιππόδρομος,
μερίδια συμμετοχής σε καζίνο, λιμάνια, ταχυδρομεία, δύο εταιρείες ύδρευσης, μια
εταιρεία εξόρυξης και κατεργασίας νικελίου, καλυκοποιείο, μονοπώλια ηλεκτρισμού
και αερίου, ένας τηλεπικοινωνιακός οργανισμός, μετοχές σε αρκετές τράπεζες,
εκατοντάδες χιλιόμετρα εθνικών οδών, ένα πρώην αεροδρόμιο, ολυμπιακά ακίνητα,
χιλιάδες στρέμματα γης και υπέροχα κομμάτια της περίφημης ελληνικής
ακτογραμμής.
Έτσι
ακριβώς παρουσιάζει η έγκυρη των αγορών Wall Street Journal το επικό, κατά τον
δικό της χαρακτηρισμό, πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Εφιστώντας την προσοχή των υποψήφιων επενδυτών κυρίως στα «υπέροχα κομμάτια»
ελληνικής γης, για τα οποία δημοσιεύει και σχετικούς χάρτες. Να ξέρουν οι
υποψήφιοι αγοραστές όχι μόνο τι βγαίνει στο σφυρί, αλλά και πού ακριβώς
βρίσκεται - να μην κάθονται να ψάχνουν στο Google και στο ανύπαρκτο ελληνικό
κτηματολόγιο για να βρουν όσα ο Παπανδρέου δεσμεύτηκε να προστατέψει
συνταγματικά!
Έτσι έχουμε
εν εξελίξει αυτή τη στιγμή δύο έπη -από τη μια του αφανισμού εισοδημάτων και
δικαιωμάτων και από την άλλη της εκποίησης των περιουσιακών στοιχείων της
χώρας. Που και τα δύο, αν το καλοσκεφτείτε, έχουν βέβαια γενναιότητα και σοφία
το καθένα αφ’ εαυτού του, αλλά έχουν ακόμη μεγαλύτερη γενναιότητα και σοφία
συνδυασμένα. Να την πάρουν την Ελλάδα οι τοκογλύφοι επενδυτές, αλλά όχι με το
αναξιόπιστο και καλομαθημένο ανθρώπινο δυναμικό που έχει σήμερα. Έτσι δεν
είναι;
Κατόπιν
τούτων καταλαβαίνουμε καλύτερα τι εννοεί ο Παπανδρέου λέγοντας ότι πρέπει να
αλλάξουμε για να μη βουλιάξουμε. Κανείς δεν μας αγοράζει έτσι. Στις πλάτες του
λοιπόν πέφτει ένα τρίτο έπος - όταν έρθει η ώρα να μπει η σφραγίδα Sold πάνω
από την Ελλάδα, να είναι όλοι έτοιμοι να σηκώσουν τα μανίκια, όπως λέει η
Διαμαντοπούλου, αντί να σηκώνουν μπαϊράκι στο Σύνταγμα και αλλού. Διότι, όπως
προειδοποιεί και η έγκυρη “Wall Street Journal”, μεγάλο εμπόδιο για τις
ιδιωτικοποιήσεις είναι οι αντιδράσεις από τα συνδικάτα και την κοινωνία.
Κάτι ξέρει
συνεπώς ο πρωθυπουργός όταν επαναλαμβάνει μεταφρασμένα στη δημοτική, τα λόγια
ενός στιγματισμένου προκατόχου του, ο οποίος τώρα δικαιώνεται: Ευρέθην
αντιμέτωπος ιστορικού διλήμματος: Ή… να γίνη ολοκαύτωμα ή… ν' αναλάβω την
πρωτοβουλίαν της συνθηκολογήσεως... Τολμήσας δεν υπελόγισα ευθύνας... Μέχρι
σήμερον δεν μετενόησα δια το τόλμημά μου. Τουναντίον αισθάνομαι υπερηφάνειαν.