Αξιόλογα άρθρα

• Apologia
  Του sraosha
  Είμαι ρονίν, χωρίς τη γκλαμουριά του δεξιοτέχνη μοναχικού πολεμιστή, αφού είμαι άχαρος κι άξεστος παίκτης. Ζω όμως με το δικό μου άγραφο Χαγκακούρε, που ενίοτε με ζορίζει πολύ. Κι αν μέχρι τώρα ήμουνα σεμνός και ταπεινός, ε, ας όψεται η ταπεινή καταγωγή μου και το βαθιά ενοχικό του χαρακτήρος μου. Τουλάχιστον ξέρω ότι είμαι παιδί ενός τεχνίτη και μιας κόρης αγρότη και ξέρω ότι κάποια στιγμή θα πεθάνω.
  17/09/2014
• Προς πάντα ενδιαφερόμενο
  Της Μάρθας Αυγήτα
  Μετά από λίγο καιρό έρευνας ανακάλυψα κάτι φοβερό. Ο πατέρας μου είχε ενεργή δράση σε μια άτυπη οργάνωση η οποία φυγάδευε πρόσφυγες που έφταναν στην πόλη κυρίως μέσω θάλασσας. Συχνά τους παραλάμβαναν ή τους διέσωζαν και φρόντιζαν ώστε να έχουν μια στοιχειώδη φροντίδα ώσπου να δυναμώσουν για να ξεκινήσουν για τον προορισμό τους. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Μίλτος, ο βοηθός του πατέρα μου, μου αποκάλυψε μια ασήμαντη αλλά ταυτόχρονα και καταλυτική πληροφορία. Το πραγματικό του όνομα ήταν Οκαν και ήταν Τούρκος. Απέφυγε να δώσει λεπτομέρειες για το πώς βρέθηκε να είναι μαζί μας τόσα χρόνια αλλά τελικά δεν δυσκολεύτηκα να φτάσω στο συμπέρασμα πως κι εκείνος ήταν ένας από τους ανθρώπους που είχε βοηθήσει ο πατέρας μου. Το ένα έφερε το άλλο.
  17/09/2014
• Καλό βροχερό φθινόπωρο
  του Γιάννη Μακριδάκη
  Το αδιέξοδο στο οποίο μας οδηγεί ο καταναλωτισμός που μας ορίζει, η καταστροφή στην
  οποίαν οδηγούμαστε με την ευθύνη όλων μας και κυρίως των (ακροδεξιών συνήθως) κυβερνήσεων – ανδρικέλων υποχειρίων του φιλελευθερισμού των Αγορών, τις οποίες φυσικά συντηρούμε εμείς ατομικά, με την καθημερινή μας καταναλωτική διαβίωση, είναι προ των πυλών.Η ευθύνη όμως και των “αριστερών”, αυτών δηλαδή που αποτελούν την συστημική, την χρηματοοικονομική αριστερά, αυτών που δεν βλέπουν μπροστά, στο άμεσο μέλλον το αδιέξοδο της ανθρωπότητας αλλά μιλούν και αυτοί με όρους του υπάρχοντος συστήματος της ύβρης,
  16/09/2014
• Εν Παραδείσῳ
  Της Αθηνἀς Τζολάκη
  Οι ανηψούλες μου δεν μπορούν να καταλάβουν, πώς ο παππούς είναι και στον ουρανό αλλά και μέσα στην γη. Πού είναι τελικά ο παππούς; Σήμερα στο μνημόσυνο, στα σαράντα επί τάφου, μας ρωτάνε ξανά. Αν τα κοριτσάκια ήξεραν αρχαία θα έπαιρναν την απάντησή τους επί τόπου: εν Παραδείσω, εν τόπω χλοερώ, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ού στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος, όπου χοροί των Αγίων Κύριε, και οι Δίκαιοι εκλάμψουσιν ως φωστήρες… παρορών αυτού πάντα τα εγκλήματα.΄Ομως τα χρυσά μου δεν καταλαβαίνουν τα ποιητικά και εξαίσια αυτά κείμενα...
  15/09/2014